Ik hielp iemand met het recruteren van een verkoper. Die persoon is een professional in recrutering – ik ben niet de juiste om hem advies te geven, maar we stuitten op een interessante dilemma. We moesten een jonge man aannemen, zonder ervaring, die bereid was te werken voor groei en niet voor het salaris.
Interview. Ik vond het leuk, mijn collega niet. En dat om dezelfde reden: er is geen diepgang, geen volwassenheid.
- Ik vond het leuk dat de jongen slim en leergierig is, en dat je van hem in korte tijd van alles kunt maken, inclusief een verkoper.
- Een collega vond het niet leuk dat hij geen leider is en niet in staat is om klanten mee te nemen. Dat hij geen duidelijke visie heeft en geen vertrouwen in zijn eigen kunnen.
Voor mij zijn beide standpunten even geldig en hebben ze evenveel recht op bestaan. Je kunt alleen controleren of iemand “past” door hem aan te nemen. Maar ik wil niet het risico lopen om een “doekje” aan te nemen. Maar waar vind je een “persoon met karakter” voor 3000 hryvnia per maand? Als we het toch doen – ik heb voorgesteld aan een collega om “Pygmalion” te spelen en de jongen op het juiste pad te leiden. Zo niet – dan zullen jullie nooit weten of ik gelijk had kunnen hebben.