Wat hebben we vandaag? – vroeg Zef terwijl hij zijn T-overall aantrok. Hij wist natuurlijk wel “wat we vandaag hebben” en Gap wist dat Zef het wist. Maar Zef hield ervan om deze vraag te stellen, deels omdat hij, als stagiair, geïnteresseerd was in het perspectief van zijn oudere partner, en niet in de droge zinnen van de opdracht.
– De teleport verzendt, maar aan de andere kant ontvangt niemand iets, – antwoordde Gap.
– En dat is alles? Dat kon ik zelf ook niet lezen? antwoordde Zef met ironie in zijn stem. Hij wilde ‘op goede voet’ staan met zijn baas en zo’n ironie, dacht Zef, hielp hem daarbij.
– Het hangt ervan af, mijn vriend, waar hij precies naartoe verzendt en met welke M-factor. Als het is zoals die keer dat de teleport gek werd en begon om de hele omringende massa continu naar één punt in de ruimte te sturen, in een verhouding van 1 tot oneindig, dan kunnen we een nieuwe Big Bang krijgen, als we het verlies van de atmosfeer van de planeet waarop de teleport werkte beschouwen als een “klein detail”.
– Maar, chef, voor de Grote Ontploffing is één planetaire atmosfeer niet genoeg, en de snelheid waarmee de massa toeneemt op het ontvangstpunt door alleen het gas dat in de teleportzone komt in ruil voor het overgedragen…
– Ja, toen is alles goed gekomen, maar als de teleport zich bijvoorbeeld op de bodem van een gasreus had bevonden…
– Dan zou hij verpletterd zijn, chef. Wilde je me testen?
– Nou, volgens de documentatie die ik dacht dat je al had gelezen, heeft deze teleport al enige bescherming en zou hij in het algemeen niets continu moeten verzenden. Bovendien zou hij niet vaker dan eens per week iets moeten verzenden. Er is een blokkering, volgens de documentatie, – Gап was klaar met het aantrekken van zijn overall en begon zorgvuldig de overall van Zef te inspecteren. De kleinste lekkage van de T-overall kon ervoor zorgen dat het lichaam van Zef, dat voortdurend in beweging is, niet normaal door de teleport kon gaan en dat er aan de andere kant een vleespuree in de overall van Zef zou uitkomen. Zef, voelend de koude vingers van Gап op zijn nek, bleef vragen stellen, al via de communicator:
– Waarom zo’n blokkade? Wat als er iets dringends is? En als… Wie zou dit überhaupt kopen?
– De kooplieden van de ruimte, mijn vriend, zullen kopen.
– En waarom hebben de kooplieden een blokkade nodig?
– Voor handel met pre-licht beschavingen.
Zef trok zijn wenkbrauw op, — En is het niet verboden?
– Nou, nee. Je kunt handelen. Maar je kunt geen goederen leveren.
– Hoezo? Hoe ga je handelen zonder goederen te leveren? En voor nul-verkopers zijn er helemaal geen goederen toegestaan. Ze zijn allemaal gek. Elke huishoudelijke converter verandert onmiddellijk in een wapen.
– Ja, zoals je je herinnert, voordat het verbod op leveringen inging, wisten sommige nul-ers een reactor uit een stofzuiger te peuteren, deze op te voeren en te gebruiken als motor voor een katapult. En ze stonden op het punt de oorlog te winnen. Totdat een van de reactors, zonder normale koeling, explodeerde en …
– Vertel het niet, iedereen is op de hoogte. Deze zaak staat zelfs in de leerboeken en is een rechtvaardiging voor de doctrine van nulcontact met buitenaardse beschavingen. Daarom worden ze sindsdien nulletjes genoemd. Draai je om! – Gap draaide zijn rug naar Zef, zodat Zef nu zijn overall kon controleren. Zef ging verder:
– Dus, waarom hebben de kooplieden dan een teleport? Voor wat?
– Nou, van nulpunten kun je altijd iets krijgen.
– Vlees?
– In principe wel, vlees voor exotische restaurants. Delicatessen! Je weet toch dat die jongens boven altijd meer willen dan standaard eiwitten. Maar je kunt ook metalen hebben, vooral zware, als de nul-ers op hun planeet het geluk hebben toegang te hebben tot natuurlijke afzettingen.
– En voor het vlees?
– En voor het vlees. Weet je hoeveel een kilogram wild vers vlees kost?
– Ik weet het niet. Ik kan het me zelfs niet voorstellen.
– Nou, daar is het. De teleport wordt in een paar maanden afgebouwd.
– Waarom dan die wekelijkse blokkade?
– Technische vereiste van de Contactcommissie. Zodat nulpunten niet alles wat leeft op hun planeet kunnen uitsnijden en in de teleport kunnen laden. En de teleport is trouwens maximaal van de tweede klasse, dat wil zeggen, niet meer dan 500 kilogram per keer.
– En wat krijgen de nul-werkers ervoor terug?
– De kooplieden hebben een maas in de wet gevonden, – antwoordde Gap, terwijl hij zijn weerkaatste ogen in de vizier van Zeph bestudeerde. – Ze verkopen geen goederen, maar diensten. En alles is goed verborgen.
– Dus, — Zeph wilde slim overkomen, ze noemen het product een huurservice en…
– Nee, alles is eerlijk. Het zijn precies diensten. Nou ja, geneeskunde, weersvoorspellingen, meteorologie in het algemeen, agrarische ondersteuning, het verhogen van de opbrengst of het induceren van neerslag, politieke en economische consultaties, economische analyses… er is genoeg.
– Geneeskunde? Dus, iemand gaat daar eens per week naartoe, behandelt en…
– Nee, alles is precies het tegenovergestelde. Ze sturen ons degene die behandeld moet worden. Maar alleen als hij al klinisch dood is. Zoals je begrijpt, mag er tijdens het transport niets in de cliënt bewegen. En als de cliënt gereanimeerd kan worden, dan brengen de kooplieden hem naar het ziekenhuis. En als dat niet kan, dan naar het restaurant. Uiteraard moet er samen met de cliënt ook vlees voor betaling worden overgedragen, ongeacht of de kooplieden de aangekomen persoon als vlees beschouwen of niet.
Zef keek in de ogen van Gapu. – Het klinkt als… een deal met de duivel.
Gap glimlachte. – In zekere zin, ja. Maar zo is de realiteit van de ruimtehandel. We kunnen niet ingrijpen in hun ontwikkeling, maar we kunnen hen immateriële diensten aanbieden. En trouwens, dat is ook voordelig voor de nulpunters, zoals je begrijpt.
– Wacht, waar vliegen we naartoe? We kunnen toch niet in één keer met z’n tweeën en de apparatuur naar die teleport gaan, en daar een week lang voor de ogen van de inboorlingen zitten is ook niet echt…
– …Tegen de regels en ja, ongemakkelijk. Nee, we gaan die teleport niet gebruiken. Het is immers buggy. We stappen nu in de grote boot, laden samen met de boot uit op het dichtstbijzijnde station en we besteden een week om ons doel te bereiken. En dan weer terug…
– Hé, wat een week! Ik heb vakantie!, – flirterde Zef. Hij had zijn overuren al geteld en deze opdracht beviel hem heel goed. Bovendien, de open ruimte. Gaps was te oud voor dit, terwijl Zef nog steeds romantisch was.
– Kijk in de kalender. We komen net terug voor jouw vakantie, stelde Gap hem gerust, – En je kunt ook vlees voor het gezin verzamelen. Je kunt het tenminste een keer proberen en de kinderen verwennen. Alles is goed.
De technici namen plaats in de hangar, maakten zich vast, controleerden de instrumenten en vroegen de dispatcher om vertrek. Gelukkig bevond het ontvangstpunt zich niet al te ver van de aankomstlocatie en zou de week onderweg in werkelijkheid vijf dagen moeten duren. Vijf werkdagen met overuren plus een toeslag voor de open ruimte. Precies wat ze nodig hadden voor hun vakantie. Deze vlucht beloofde hen een 200% verhoging op het volgende salaris. De dispatcher controleerde de coördinaten, startte het automatische controleprotocol en na vijf seconden explodeerde de boot met de technici. Natuurlijk – niet. De boot was al op de bestemming, maar de lucht rondom de boot implodeerde onmiddellijk, wat leidde tot een enorme cavitatieflits en het geluid van een explosie.
Over het algemeen plaatsten kooplieden de teleport zo dat het moeilijk te vernietigen of te beschadigen was. Ook mocht de teleport niet onder water komen te staan. De teleport werd op een heuvel geplaatst, en vervolgens overtuigden de kooplieden de nul-vaarders om de teleport te omringen met massieve stenen muren en, indien de technologie het toeliet, een dak. De eerdere praktijk om de teleport in grotten te verbergen, bleek minder effectief. Grotten bevinden zich altijd waar bergen zijn, en bergen zijn er waar aardbevingen en aardverschuivingen plaatsvinden. Bovendien is het moeilijker om bij een teleport in een grot te komen. Dit leidt tot extra manuren voor duur onderhoudspersoneel. Grottenteleporten zijn ook niet vanaf de baan te controleren, en als er iets misgaat, merk je dat niet meteen, omdat de bewakingscamera’s niet door de rotsen kunnen kijken.
– En wie betaalt voor dit hele feest?, vroeg Zef vertrouwelijk terwijl hij kauwgom uitpakte en door het raam naar de centrale ster van het planetenstelsel keek waar ze naartoe waren gebracht. Zef had al in zijn hoofd uitgerekend hoeveel ze zouden verdienen, hoeveel hun aannemingsbedrijf zou verdienen en hoeveel de eindklant zou betalen. Het bleek eenvoudiger te zijn om een nieuwe teleport te installeren dan hen door de ruimte te sturen, om nog maar te zwijgen over de energiekosten voor het transport van een hele boot heen en weer.
– Zeker geen kooplieden, – reageerde Gap somber. Ze maken altijd rommel, en daarna moet de Commissie het opruimen. En je kunt ze geen boete geven. Volgens hun papieren bestaat de teleport al lang niet meer en…
– Stop, wie heeft hem daar dan neergezet?
– Op papier hebben ze het al teruggenomen en vernietigd. Maar in werkelijkheid laden de nul-ers eens per week vlees en/of soortgenoten in de teleport en die verstuurt alles ergens naartoe.
– Ik heb me al een wolk van bevroren vlees voorgesteld, ergens in het midden van nergens…
– Of ontevreden nulpunten die in de leegte van de ruimte terechtkomen, terwijl ze proberen te begrijpen wat er is gebeurd, – voegde Gap met onverbloemd sarcasme toe. Vervolgens zei Gap: – Als de schaal natuurlijk in acht is genomen. Want als de teleport niet goed werkt, kun je niet verwachten dat de schaal behouden blijft. De wet van behoud van massa is niet afgeschaft, maar over volume is niemand iets komen zeggen. Hoe dan ook, we zullen het snel allemaal te weten komen.
Gap controleerde de invoer opnieuw en, door het scherm aan te raken, lanceerde hij de verkenningssonde. De onbemande sonde kon versnellen en afremmen met aanzienlijk grotere krachten dan de boot met levende wezens aan boord. De technici verwachtten binnen een paar uur beelden van de planeet in een baan om de aarde te ontvangen. Het enige wat nog resteerde, was ervoor te zorgen dat de energiebundel, waarop de sonde “reed”, de doelplaneet niet per ongeluk zou raken. Maar ook deze taak was toevertrouwd aan de AI-assistent, die van tevoren op de hoogte was van alle veiligheidsprotocollen.
– Laten we iets warms drinken, Zef! – De technici gingen naar de kombuis, terwijl ze nadachten over wat ze bij de drankmachine zouden bestellen – een echte luxe voor een reparatieboot. Dank aan degenen die de specificaties voor de levering hebben opgesteld.
– Hoe heeft de Commissie dan van de defecte teleport gehoord, als de kooplieden zich niet hebben beklagd?
– Nou, de wereld is niet zonder goede mensen. Sommige kooplieden hebben een teleport achtergelaten. Anderen zijn gekomen. Niemand heeft een monopolie op de planeet. Zet je eigen teleport neer en ontvang vlees. De commissie houdt alleen toezicht op het totale volume van de leveringen van de planeet, en niet op het aantal teleports. En de leveringen, zoals je al begreep, zijn nul. Dus, de deuren staan open voor concurrentie. En de concurrenten konden het zich niet laten om de commissie te informeren over de concurrenten die bij de nul-leveranciers een defecte en verlaten teleport hebben achtergelaten.
– Dus is onze taak om de teleport uit te schakelen, deze te demonteren of opnieuw te repareren?
– Technisch gezien is hij van niemand. Dus hebben we het recht om hem te verlaten. We nemen hem mee en repareren hem thuis. Daarna zal het bedrijf hem als tweedehands verkopen aan een paar simpele zielen.
Na wat geklets, zwommen de technici terug naar de controlekamer. De sonde zou al op een afstand van een orbitale manoeuvre van de planeet moeten zijn en, volgens de berekeningen en een beetje geluk, was de planeet met de teleport recht op de camera’s van de sonde gericht. Het was mogelijk om een afbeelding te krijgen nog voordat de sonde in een synchrone baan zou komen en niet onder een bepaalde hoek boven de teleport zou “hangen”.
De teleport was er niet. Nou ja, de stenen constructie eromheen was er wel, een grote stenen tafel-parallelepipedum, die op een teleport leek en als markering van de interface diende, was er, maar de teleport zelf was er niet.
– Misschien hebben ze hem verplaatst en hier een vervalsing achtergelaten? – vroeg Zeph hoopvol.
– Hoe? — Gап keek naar Zef met dezelfde blik waarmee een professor naar studenten kijkt, — Ten eerste zijn ze niet in staat om hem van deze steen te onderscheiden. Ten tweede, volgens het rapport van concurrenten, is het laatste vlees precies een week geleden verzonden. De teleport moet daar zijn!
– Zeff begreep de ernst van de situatie. — We kunnen de teleport niet alleen niet vinden, maar ook niet terugbrengen. Anders, waarom zouden we deze hele reis maken!
– Ja, Kapitein Overduidelijk, antwoordde Gap licht geïrriteerd. – We vliegen erheen en kijken wel. Programmeer de sonde om bewegingen te registreren. Misschien gebeurt er iets terwijl we slapen.
Een paar dagen later meldde de sonde dat er beweging was gedetecteerd op de plek waar de teleport zou moeten zijn. De technici staarden naar het scherm.
– Kijk, ze dragen vlees!, – zei Zeph opgewonden.
– Aha, en een soort brandstof. Interessant, interessant… Handelaars verkopen dus ook organische brandstof?
– Organisch exotisch natuurlijk brandstof?, Zeff schakelde weer het ’toegestane’ niveau van ironie in. Dit is voor de superrijke veganisten, toch?
– Nou, ze zijn duidelijk alles aan het inpakken voor transport. Eerst brandstof, dan vlees… Kijk, een van degenen die de goederen van de brengers aanneemt, steelt vlees van het interface-label! Kijk, wat een schoft!
– Het lijkt erop dat ze allemaal op de hoogte zijn van deze diefstal, – merkte Zeph op dat sommige van de nul-figuren de dief hielpen om het vlees weg van de teleportinterface te dragen. Maar wat is de zin? Het afgesproken gewicht voor levering wordt toch gecontroleerd en de handelaren zullen geen diensten verlenen bij een tekort.
– Vreemd… Maar, wat doen ze? Ze…
– …steken ze brandstof aan?!
– Het vlees verbrandt! , riep de verontwaardigde Gap verbijsterd. Hebben ze überhaupt geen idee hoeveel het kost?! Of hebben de kooplieden een contract afgesloten voor de levering van gebraden vlees?
– Aha, gebakken op organische exotische natuurlijke brandstof? Voor veganisten?.. Ah, ja…
Gap, gefascineerd door de situatie, hoorde de ironie van Zeph al niet meer – “Hier klopt iets niet… Het vuur laait op… Ze verbranden het vlees!”
– Nou… er is daar nog steeds geen teleportatie, dus het vlees is rauw of verbrand, het zal toch nergens heen gaan, merkte Zef op, – Maar, waarvoor is dit alles dan?
– Ik denk niet dat ze zich realiseren dat de teleport is verwijderd, – zei Gap peinzend.
– Dus?
– De kooplieden hebben de teleport niet op papier, maar in werkelijkheid meegenomen. En de teleport is daar niet, – de stem van Gapa klonk met een ondertoon van instructie.
– Maar wat met de aanklacht? – vroeg Zap zich af.
Gap draaide zich van het scherm om en keek naar Zeph. “De concurrenten hebben gezien dat de nulpunten eens per week vlees brengen, de sensoren hebben een energiestoot geregistreerd die lijkt op een cavitatieflits, en ze hebben zich gehaast om het te rapporteren.”
– En wat motiveert dan de nulpunten?, vroeg Zeff zich af, terwijl het beeld in zijn hoofd niet klopte, iets waar Gap duidelijk al achter was gekomen.
– En ze proberen de werking van de teleport te simuleren met behulp van brandstof. En ze slagen daarin, aangezien andere kooplieden ook zijn bedrogen. Blijkbaar, nadat de kooplieden de teleport hadden verwijderd, besloten de nul-ers een keer, door vlees te brengen en geen explosie te krijgen, om die explosie te maken zoals ze konden.
– Maar, waarom?
– Blijkbaar denken ze dat het contract werkt, – antwoordde Gap peinzend, – Ze vragen om iets terwijl ze bij de teleport staan, maken een ‘overdracht’ en wachten op de vervulling van hun verzoeken.
– Maar verzoeken worden niet ingewilligd… Zef bleef in verwarring.
– Soms wel, soms niet… Als je om regen vraagt en het gaat regenen, dan betekent dat voor jou dat je verzoek is vervuld, merkte Gap filosofisch op.
– Aha! – Zeff begreep eindelijk alles en was tevreden met zijn inzicht. – En als het niet is uitgevoerd, betekent dat dat de kooplieden ontevreden zijn over de kwaliteit, de hoeveelheid of zelfs het type vlees. Vooral omdat het schaamteloos wordt gestolen.
Gap knikte als antwoord en gaf een aanwijzing om het gesprek af te ronden: “Oké, draai de boot om. Er komt geen abandon. Je schrijft zelf het rapport.”
– Dus, chef, reageerde Zef terwijl hij met zijn vingers over het scherm tikte, alleen, ik zal de sonde van de baan halen.