Toen we hoorden dat de koelkast in de dierentuin kapot was, en niet zomaar een koelkast, maar een vriezer, was het eerste wat in me opkwam de vitrine met pinguïns. De waarheid bleek echter veel prozaïscher en dramatischer te zijn. De prozaïsche kant is dat het een koelkast voor voedsel was, en specifiek voor vis. De dramatische kant is dat, zoals bleek, er veel meer dode dieren in de dierentuin zijn dan levende. En het is onduidelijk wiens leven en dood te verkiezen zijn — dat van het witte, pluizige konijntje dat een karkas in een blok is geworden, of dat van de overleden muis, die vrij was maar nooit begraven, en die is uitgedroogd op de weinig bezochte betonnen treden van de technische ruimtes.
Wat is er kapot? Ze zeggen dat het differentieel het probleem is. O.. geweldig. Als alles slecht is, kun je een dag zoeken waar en wat er aan de hand is en het misschien nooit vinden. We zijn gekomen. We hebben de kast gevonden, de compressoren gevonden, en uitgezocht welke van de kapotte vriezer is. We openden de kast, en daar was precies op de hoofd driefasige schakelaar die ene draad die voor de aarde zorgt, verbrand en gesmolten, en de schakelaar ook beschadigd. Ha, probleem opgelost, kwestie gesloten. We zetten later een nieuwe schakelaar, maar nu verbinden we snel de aarde kort via de klem.
Maar de gedachte dat er om de een of andere reden zo’n stroom door de “grond” ging dat het de klemmen heeft gesmolten, liet me niet los. Zo is het — we schakelen in — het werkt niet. Nou ja, we beginnen te zoeken waar het probleem zit. We hebben apparatuur, dus we gaan stap voor stap van punt naar punt. We onderzoeken waar en hoe de kabels lopen. We bibberen in de nog steeds koude vriezers. In een van hen liggen dode kuikens en konijnen — zo, met huid en al. In de andere, die als eerste kapot ging, ligt vis van verschillende soorten, voor diezelfde pinguïns, trouwens. We openen de bedieningspanelen van de verdampers, meten — niets!
Na 4 uur zoeken, rennen met de verlengkabel en de zware draagbare stroomkabel die je voor de lasmachine meeneemt en daarom een heel dikke kabel heeft, vinden we de eindschakelaar van de vriesdeur. Deze schakelaar schakelt de ventilatoren op de verdampers uit, zodat iemand die de vriezer binnenkomt niet sneller bevriest dan hij zelf verwacht. In de schakelaar zat veel water. Dat was de oorzaak van de kortsluiting. We hebben het water verwijderd, het met kit dichtgemaakt en gingen het weer inschakelen… Het werkt niet. Of beter gezegd, het werkt, maar niet zoals het hoort. De compressor gaat aan wanneer je de schakelaar van een andere compressor uitschakelt.
Nog een half uur van gedoe, en het bleek dat de voorouders, toen ze de installatie in elkaar zetten, twee compressoren op één vriezer hadden geplaatst, die om de beurt moesten werken. Eén van de compressoren schakelde uit via een tijdrelais. De tweede schakelde uit wanneer de eerste begon te werken. Het relais was blijkbaar kapot gegaan toen er problemen ontstonden met het uitschakelen van de eerste compressor op basis van het verschil, en er ontstond een storing in hun volgorde van werking.
De storing is verholpen door de tijdrelais te omzeilen en te beloven terug te komen met een nieuwe relais, en ook met de hoofdschakelaar die gesmolten was. Maar de pinguïns kunnen nu gerust slapen. En dromen zien. En groen worden in de lente.