Directe parafrase-disclaimer. Noch wij, noch iemand anders is vrij van de bagage van het heden, waaruit de toekomst wordt opgebouwd. Niemand kent de antwoorden. Het is grappig om te proberen te fantaseren, maar tegelijkertijd zult u de fantasie hieronder zien. Dit is geen dogma. Tenminste omdat het karakter en het spectrum van misdaden wordt bepaald door de sociale formatie. Speculatie was een negatieve eigenschap in de USSR, roven op de weg tijdens het feodalisme, en kartelafspraken in de moderne samenleving.
Zo is het onmogelijk zelfs maar te veronderstellen welke misdaden en welke criminelen er in de nieuwe samenleving zullen zijn. Wat we wel kunnen veronderstellen, is welke misdaden er niet zullen zijn (of tot een minimum zullen worden beperkt) vanwege het gebrek aan zin daarin.
Het is ook belangrijk te begrijpen dat wanneer men een bepaalde visie beschrijft, bijvoorbeeld wat er gedaan moet worden met een seriemoordenaar, dit gewoon een visie is en absoluut niet betekent dat er wetten worden bedacht of dat wordt beweerd dat de samenleving op die manier zal handelen. Mensen zijn subjectief en als iemand een idee heeft vergeving De afvalligen zijn aangenaam, maar iemand is wreed en wraakzuchtig. En hoe is de samenleving in het algemeen? Er is geen “één maatstaf”.
Nu naar het antwoord. Het antwoord is heel eenvoudig. We moeten filteren.
Table of Contents
Bronnen van criminaliteit
- We delen misdaden in op gewinsten en onbaatzuchtige. De eerste zijn in een transparante samenleving of mogelijk door domheid, dat wil zeggen – dit is de tweede categorie. Kleine misdaden verdwijnen over het algemeen. Zelfs autodiefstal wordt gewoon geregistreerd als een tijdelijke huur bij jou tegen slechte tarieven 🙂
- Onbaatzuchtige misdaden verdelen we in “beschamende” en “niet-beschamende”. Beschamende misdaden zijn diegene die een persoon niet pleegt zodat anderen ervan weten. Uiteraard — het is onmogelijk om ze te maken . Schaamteloze mensen zijn een kliniek. Ze moeten behandeld worden. En artsen zijn er nog steeds.
- Behandelen. Het wordt aangenomen dat ziekten in het hoofd vaak ontstaan door een tekort aan aandacht en een tekort aan communicatie – zo’n probleem verdwijnt in een transparante samenleving, en daardoor zijn er veel minder patiënten.
- Het is mogelijk om in een vrouwenkleedkamer te gluren, op voorwaarde dat de vrouwen niet weten dat je kijkt. Maar hier weten ze het. Dat is vervelend. Je wordt onder druk gezet, ze gaan op Facebook en noemen je een pervert, en ze zullen bewijs leveren (observaties van de observator 🙂 ). Bovendien, als het ook nog eens een kinderdouche is, dan kun je daarna wel proberen om een baan te vinden met zulke protocollen of normaal met de buren praten.
- Ja, en de bezoekers van de douches in zo’n gemeenschap zullen ook sterk vervallen in de apathie van naturisten. Wie maalt er eigenlijk om? Laat ze maar doen. En over het algemeen zullen er minder problemen zijn met seksuele relaties. Het is altijd gemakkelijker om een partner te vinden. Net zoals een speciale sauna voor exhibitionisten die het niet erg vinden om bekeken te worden. Of om bekeken te worden voor geld.
Nu het meest “snackachtige”. Affect, huishoudelijke ruzies, enzovoort. Laten we ook dit filteren en kijken dat ruzies voornamelijk ontstaan door verschillende niveaus van kennis van mensen over een bepaald onderwerp, of door verschillende standpunten hierover. Het zou al nu een goed idee zijn, als preventie van gezinsruzie, om sets van schrijvende videocamera’s in appartementen te verkopen, zodat mensen later kunnen uitzoeken wie er als eerste begon en wie zich moet verontschuldigen. En de opname zelf zal mensen ook kalmeren.
Affectie of “per ongeluk”. Nou, het gebeurt. Nou – het is het waard. straffen . Niemand zegt dat er geen politie zal zijn. Die kan trouwens in zo’n samenleving privé en alternatief worden. Maar het werk voor hen zal veel minder zijn. En je kunt altijd de oorzaken en gevolgen van een gebeurtenis begrijpen, en echt “toevallige” dingen zijn vergevingsgezind. Nee, natuurlijk zal de karma bedorven zijn. Maar, toch, de persoon zit niet in de gevangenis.
Laten we verder nadenken.
Het punt is dat we leven in een samenleving met asymmetrische informatie. Mensen zijn daarom geneigd om indirecte indicatoren te vertrouwen en bepaalde vereenvoudigende levenspatronen te creëren. Een voorbeeld: werkgevers zoeken naar getalenteerde specialisten, maar richten zich niet op talent, maar op werkervaring in de sector en een universitaire opleiding. Hoewel werkervaring in de sector juist het tegenovergestelde kan aantonen — de onnodigheid van deze persoon en zijn onvermogen om te groeien — kan een universitaire opleiding niet meer zijn dan een indicator van het vermogen van iemand om vijf jaar lang onzin te doen en dit vrijwel gratis te doen.
- In onze samenleving is het niet mogelijk om iemand door en door te zien, en wat hij kan doen, wordt beoordeeld op basis van wat hij heeft gedaan. Maar dat is fundamenteel onjuist. Als mensen fouten maken, zijn ze geneigd die fouten niet te herhalen. Niemand steekt zijn vingers twee keer in een stopcontact. Als je echter in je cv eerlijk schrijft “stak mijn vingers in een stopcontact”, zullen ze denken dat je een idioot bent, en niet gewoon experimenteerde met de natuur der dingen op driejarige leeftijd.
- In een transparante wereld zullen mensen toleranter naar elkaar moeten zijn, aangezien iedereen zijn eigen skeletons in de kast heeft. Als voorbeeld, de bestaande familiale moraal is omgeven door dubbele standaarden, waarop de film “Waarover mannen praten” is gebaseerd. Bedriegen is niet toegestaan. Of beter gezegd, het kan, maar niemand mag het weten. Of beter gezegd, het kan, maar je vrouw mag het niet weten; of beter gezegd, het kan, maar niemand mag weten dat je vrouw het weet. Maar echtelijke ontrouw is eerder de regel dan de uitzondering. Dat wil zeggen, het zit in de natuur van mensen. Het lijkt erop dat mensen gewoon toleranter zullen worden ten opzichte van buitenechtelijke affaires.
Het lijkt misschien dat “eenmaal gevallen, nooit meer schoon te maken”, maar in de wereld struikelen en maken iedereen fouten. Liefde evolueert ook. Dat betekent dat ook vergeving zal evolueren. Als iemand bijvoorbeeld zat, dan is dat nu een teken van mogelijke criminele neigingen. Daarom zijn er wetten die een strafblad na verloop van tijd uit de biografie wissen. Maar in dat transparante morgen zal een strafblad (als het überhaupt mogelijk is — criminaliteit groeit immers uit onwetendheid, uit gebrek aan perspectieven, uit het onvermogen om de gevolgen te voorzien, uit de mogelijkheid om te profiteren van de resultaten van een misdaad) niets betekenen of betekenen dat de persoon alles heeft begrepen en dat hij veilig is (gevaarlijke mensen worden behandeld). Nou ja, wie heeft er niet als kind gestolen? Iedereen. Dank u.
Afzonderlijke momenten
Over seksuele afwijkingen
Nou, iedereen heeft zijn eigen ’trucjes’. Shenderovich neukt een matras (overigens een goed voorbeeld van manipulatie van de macht met het recht op informatie en de toestemming voor het filmen met een verborgen camera), Ivanov steekt ’s nachts een dweil in zijn kont, Sidorov is een liefhebber van interessante ‘fruits’ in de sauna, Petrov masturbeert gewoon, en Kovalenko heeft stiekem een besnijdenis laten doen. En wat dan? Heeft dat invloed op zijn productiviteit, op zijn vermogen om zijn werk te doen, op de smaak van de broodjes die hij bakt (laten we alleen controleren of hij zijn handen heeft gewassen)? Mensen zijn misschien bang voor seksuele schaamte omdat ze in wezen allemaal wel openstaan voor iets dergelijks. Laten we de actieve homofoben herinneren die bij nader inzien latente homoseksuelen blijken te zijn.
Over pedofilie
Sorry, ik kan daar niet mee helpen.
De drugsverslaafde Boetilotsjkin gaat naar het ziekenhuis waar hij geregistreerd staat en krijgt gratis een dosis. En hij zal wel een of andere baan hebben, gezien de tolerantie van de samenleving tegenover zulke mensen. Nou, hij spuit zich, arme ziel. Hier, veeg de straat aan. We geloven je, je steelt niets (er is geen zin in stelen). Laten we beter samen nadenken over hoe je van de drugs af kunt komen.
Op de dingen die nu eng voor ons zijn, is het de moeite waard om ze gewoon vanuit een ander perspectief te bekijken. En elke specifieke misdaad te proberen voor te stellen in die nieuwe samenleving. Tot nu toe kwam het bij het redeneren erop neer dat dit
- of onmogelijk (egoïstische misdaden);
- of “het zou me niet te binnen schieten om dit in het openbaar te doen” (afgetrokken op de baas);
- of “nou en wat” (afkomen op porno);
- of “iedereen deed het” (stalen in hun kindertijd, graffiti spuiten, vechten, ruzie maken, slecht denken over de baas);
- of “je moet behandelen” (psychisch);
- of “mensen zullen anders zijn” (dezelfde verkrachters verkrachten vanwege de ontoegankelijkheid van vrouwen en hun lage eigen cultuur).
Zullen er gevangenissen zijn… Nou, zeker niet in dezelfde hoeveelheden als nu. Misschien zoals een quarantaine. Als bescherming tegen mogelijke wraak. Het is immers veel handiger om “typische” criminelen in zulke types te verdelen en naar een voor hen gecreëerde reservaat te sturen voor hun eigen welzijn.
En het is altijd belangrijk om de algemene criminaliteitscijfers in een transparante samenleving met een ontwikkelde infrastructuur te begrijpen. Kijk naar het platteland van de VS. Daar zijn geen sloten op de deuren. Daar laten ze de sleutels in de auto “voor het geval iemand ze nodig heeft”.