De airco’s lekken in de rechtspraak. We gaan naar binnen. Toegang alleen met een pas of bij vertoon van een paspoort. Iedereen, behalve mensen in werkbroeken. We hoeven alleen maar te zeggen dat we iets komen repareren en ze zullen ons zelfs helemaal naar het heiligste der heiligen brengen — de serverruimte, waar de airco eigenlijk lekt. Het lekt flink. Onderaan hebben ze een plastic container neergezet voor het water. We schakelen de airco uit. De systeembeheerder zegt dat het zonde is. Het moet hier altijd onder de 40 graden zijn. We zeggen dat het maar voor even is. We demonteren de unit, knippen de buizen, zetten een koppeling op met lijm. Alles in orde. De buitenste behuizing sluit een beetje scheef aan. Goedkoop spul. Maar we kunnen blij zijn — het is immers met het budget gekocht.
De tweede lekkage is de plafondinstallatie bij de systeembeheerder in het kantoor. Een standaard systeembeheerderskamer. Rommel, computers met inventarisnummers, reserveonderdelen. In het midden is er een half verwoest werkstation met 8 monitoren. Het lijkt wel op “The Matrix” of een ruimteschip. Midden op de tafel staat een standbeeld van Spock uit “Star Trek”. We hebben het deksel eraf gehaald… nee, we kunnen het niet meteen repareren. We moeten de pomp vervangen. Niet vandaag.
Bij het weggaan zagen we de medewerkers van de rechtspraak die beneden in hun kantine poker speelden. In plaats van geld gebruikten ze fiches. Ze speelden met veel enthousiasme. Ik raakte aan het denken.