Als je deze vier berichten leest ( 1. ,. 2. ,. 3. ,. 4. ) , dan zal de formule voor de juiste emotionele impact op de ondergeschikte vanzelf komen. We zullen het iets verderop samenvoegen. Eerst geef ik drie tips die je niet kunt samenvoegen uit wat er in die berichten staat.
Ten eerste is zelfs een akoestische uitbarsting ongepast. Door te schreeuwen verlaag je jezelf naar hetzelfde niveau als de mensen op wie je schreeuwt. Dit is een verlies van autoriteit en hooguit het opwekken van een gevoel van angst bij je ondergeschikten. Er is niets erger dan het missen van belangrijke zaken en het vertragen van de bedrijfsvoering, alleen omdat mensen bang zijn om je kantoor binnen te komen.
Ten tweede is het verhogen van de amplitude van akoestische trillingen toch gepast, maar dan als een demonstratie van uw onvrede en de mate van uw onvrede. Stel je nu voor dat je erg van streek bent door een gebeurtenis. Schreeuw je? Het hangt van de gebeurtenis af. Als je je portemonnee verliest, dan nee, maar als je je vinger stoot, dan ja. En daarbij schaamt niemand zich voor vloeken. Bovendien is de schreeuw niet gericht op de schuldige, maar op de gebeurtenis in het algemeen. Je kunt zelfs iets ergens naartoe gooien als het echt slecht gaat en je heel graag iets wilt kapotmaken.
Mensen moeten blijkbaar weten wat je voelt over het onderwerp dat op de agenda staat. Mensen zijn, vreemd genoeg, geneigd tot empathie. Maar mensen hoeven niet te weten wat je precies van hen denkt, omdat dit a) een emotionele, en dus onjuiste reactie is, b) etiketten plakt – ongefundeerde beweringen, c) niet productief is vanuit het oogpunt van toekomstige resultaten van het werk van mensen – het demotiveert.
Ten derde is het beter om een leider te blijven en je gevoelens niet de vrije loop te laten. Mensen moeten weten dat, zelfs als iets je van streek maakt, het je niet uit balans brengt en dat je altijd weet wat je in elke situatie moet doen en hoe je verder moet leven. Dit advies helpt weinig. Het is een interne instelling, die je niet zult herinneren wanneer het gesmolten tin je achter de kraag stroomt. Desondanks noem ik het, omdat ik het ideaal wil begrijpen. Ook is het algemeen bekend dat een “koude douche” beter is dan welke schreeuw dan ook.
Nu plakken we het samen / integreren we het.
- Relatie. Jullie zijn allemaal volwassen mensen. Ondergeschikten zijn geen kinderen die je kunt commanderen, en jullie zijn geen ouders voor hen. Respecteer mensen. Als ze een fout maken, is dat niet opzettelijk. Als je echter kwade opzet ziet, is berisping al een ongepast instrument.
- Het is niet nodig om blote epitheta te uiten in de stijl van dokter Bykov uit “Interne”. En als je het wel doet, dan moet het precies in de stijl van dokter Bykov zijn, zodat het duidelijk is dat het een zeer onaangename, maar toch humoristische opmerking is. Je moet de situatie beschrijven zoals die is en de gevolgen van die situatie beschrijven zoals ze zijn. (zie de post over lof)
- Bij een persoon moet het gevoel van berouw en oprechte wens om het probleem op te lossen worden opgewekt. De persoon mag de berisping niet beschouwen als een boetedoening voor zijn fout.
- Geef gewoon de informatie. Eén simpele, rustige zin “ik ben te laat” is genoeg! Geen “schoten in het hoofd” nodig. Hij zal zichzelf al genoeg onder druk zetten.
- Je moet dit niet in het openbaar doen.
- Gebruik het epistolair genre. Nu iedereen e-mail heeft, kan een koel en doordacht geschreven brief, waarin het probleem en de gevolgen worden beschreven, effectiever zijn en beter blijven hangen dan een mondelinge uitleg in een kantoor. Bovendien wordt er serieuzer omgegaan met documenten.
- Praat meer over verschijnselen, en niet over mensen.
- Vermijd formuleringen van tijdelijke aard zoals “altijd” en “nooit”. Het is belangrijk om te focussen op het hier en nu. Bijvoorbeeld: “U bent altijd te laat” of “U zult dit nooit kunnen”. In ditzelfde punt: Het is niet nodig om te vragen “ waarom » — hij zal het zelf vertellen. Het is de moeite waard om te vragen hoe het te corrigeren.
- Bied keuze aan
Als een overbodig voorbeeld (aangezien ik heb geprobeerd alle hierboven beschreven technieken te gebruiken, wat – te veel is), in plaats van “je idioot, talentloos, luiaard, waarom heb je de documenten niet op tijd verstuurd, ik vraag het je!”, zouden we zeggen: “Ik ben erg teleurgesteld en maak me zorgen over de documenten. De documenten zijn niet op tijd verstuurd. Heel vaak worden bedrijven uitgesloten van deelname aan de aanbesteding juist vanwege het niet tijdig indienen van documenten. Voor ons is deze aanbesteding erg belangrijk en kan het 15% van het plan opleveren en helpen om onnodige ontslagen te voorkomen. Nu moeten we snel contact opnemen met de klant en deze kwestie oplossen, en het rapport moet per koeriersdienst worden verzonden, wat extra kosten met zich meebrengt, en we moeten bidden dat alles goed gaat. Ik hoop dat jullie begrijpen wat er gedaan moet worden.”
Als voorbeeld uit de film — ja, dezelfde dialoog tussen Neo en zijn baas die in de bovenstaande berichten is genoemd.
(RHINEHEART) You have a problem, Mr. Anderson. You think that you’re special. You believe that somehow the rules do not apply to you.
Obviously, you are mistaken. This company is one of the top software companies in the world because every single employee understands that they are a part of a whole. Thus, if an employee has a problem, the company has a problem. The time has come to make a choice, Mr. Anderson. Either you choose to be at your desk on time from this day forth, or you choose to find yourself another job. Do I make myself clear?
(NEO) Yes, Mr. Rhineheart. Perfectly clear.
En natuurlijk moet je ook de kijk op zaken vanuit coaching en bedrijfsprocessen niet vergeten. Het is immers waarschijnlijk dat de fout, hoewel niet opzettelijk, systematisch wordt gemaakt. Dan moet je de kwestie bekijken, de oorzaken van het probleem vinden en deze oplossen. En hier is het niet de bedoeling om te veroordelen, maar om te helpen de situatie te verbeteren.