Het eerste magische receptHet zit hem in het feit dat een professional niet geïnteresseerd is in de tools. Sterker nog, ja, ze zijn geïnteresseerd, maar niet in dezelfde mate als een amateur. Zullen we voorbeelden bekijken?
Iedereen van ons, behalve de accountants, denkt dat accountants van cijfers houden. Neem iemand, en elke accountant lijkt alleen maar te dromen van het indrukken van knopjes op een rekenmachine en het verkrijgen van cijfers die ze in de cellen van tabellen noteren. Accountants houden echter niet van hun werk om de cijfers, maar om de verantwoordelijkheid die op hen rust, omdat de boekhouding een cruciaal onderdeel is van elk bedrijf. Kijk naar de vreugde van deze mensen wanneer de balans wordt opgemaakt. Kijk naar de ernst waarmee ze de uitgaven en inkomsten van het bedrijf benaderen, en je zult begrijpen dat cijfers de buitenkant zijn van een serieuze benadering van de zaak op een ander niveau. Voor leken lijkt het alsof cijfers het belangrijkste zijn.
Nog een voorbeeld? Fotografie. Iedereen die begint met fotografie wordt geconfronteerd met de vraag welke camera hij of zij moet kopen. Een zeer prangende vraag. Met deze vraag duiken beginnende fotografen in alle forums en blogs. Uiteindelijk gaan ze voor advies naar professionals en… vaak horen ze een antwoord dat ze niet verwachten. Ze adviseren hen niet de Canon 5D Mark II, maar een… compacte halfautomatische camera. Het instrument doet er eigenlijk niet toe. Sterker nog, jezelf beperken in je instrument biedt ruimte voor creativiteit. Lomografie . als voorbeeld. Als je met fotografie bezig bent geweest, herinner je je dat dpreview.com was voor jou een populaire site alleen aan het begin van je fotografische “carrière”. Een professional heeft alles. Hij hoeft niets meer met iets te vergelijken. Alles wat hij nodig heeft, heeft hij gekocht en/of heeft hij er een idee van. Professionele fotografen praten niet over camera’s.
En zo is het in alle gebieden van menselijke activiteit. Een professionele voetballer maakt zich (al) geen zorgen meer over zijn voetbalschoenen, een verkoper niet over verkooptechnieken, een recruiter niet over vragenlijsten en tests, een landbouwer niet over schoppen en vorken, een kok niet over pannen, en een IT-specialist niet over besturingssystemen, een tennisser niet over de soorten gras voor de tennisbaan, enzovoort. Professionals hebben al alles gezien, weten alles, kennen de waarde van alles en het instrument is voor hen geen beslissende of herkenbare factor voor een kwalitatief resultaat.
Tweede magische receptbestaat uit wat een persoon leidt bij het nemen van beslissingen. Een amateur laat zich leiden door het principe “zullen ze me bekritiseren of niet”. Een professional: “is het juist of niet”.
In de praktijk komt dit erop neer dat de dilettant voortdurend om zich heen kijkt naar de beoordeling van anderen over zijn genomen beslissingen, en in werkelijkheid zelf geen beslissingen neemt.nooit. Zelfs als hij denkt dat hij een beslissing heeft genomen, heeft hij in werkelijkheid gekeken of hij bekritiseerd zal worden voor het nemen van die of die beslissing onder bepaalde omstandigheden. Het is onmogelijk om de kans op kritiek volledig te vermijden, en beslissingen worden door zulke mensen langzaam en met voorzichtigheid genomen, of beter nog — helemaal niet genomen. Als je niets doet, maak je zeker geen fouten. Zullen we voorbeelden bekijken?
Een marketeer neemt een beslissing over de effectiviteit van een bepaalde marketingactiviteit. Bijvoorbeeld, de keuze van het ontwerp van een nieuwe verpakking. Hoe zou een professional handelen? Hij zou met zijn vinger wijzen naar wat hij juist vindt. Hoe zou een leek handelen? De leek zou een onderzoek uitvoeren met focusgroepen. En dan is het niet hij die de beslissing heeft genomen, maar heeft de focusgroep het geselecteerd. Wat een geweldige manier om je eigen achterste te verbergen. Er is niets om op aan te merken, niets om te bekritiseren. Het is niet ik — het is de focusgroep. Echter, achter al dit gedoe verdwijnt de redelijke vraag: “Wat doe jij hier met zo’n mooi diploma en zo’n niet al te slecht salaris?” Een secretaresse kan ook een focusgroep samenstellen.
De recruiter neemt een personeelsbeslissing. Bijvoorbeeld, of iemand wel of niet aangenomen moet worden. Hoe zal een professional handelen? Een professional zal in de ziel van de persoon doordringen, waarvoor het ook nodig is dat die persoon zich openstelt. Een professional zal zich niet schamen om zich te openbaren. Dit is zijn werk, feitelijk een mentale verbinding – een wederzijdse penetratie van elkaar met vertrouwen in de partner. Het resultaat is een volledig “geprepareerd” persoon, met voor de recruiter begrijpelijke ware, en niet geadapteerde waarden en motieven, en op basis van dat begrip, beslissingen. Hoe zal een amateur handelen? Ten eerste zal hij naar het cv en de aanbevelingen kijken. Degenen die mensen aannemen weten dat er vaak kandidaten zijn met een prachtig cv en aanbevelingen, maar in de praktijk blijken ze ongeschikte werknemers te zijn. Echter, cv’s en aanbevelingen –rechtvaardigingsdocument! Kijk, zie je! Had ik niet gelijk toen ik deze persoon uit de kandidatenlijst koos? Een andere magische tool voor het opbouwen van een dekmantel voor de taak zijn allerlei “psychologische” tests, beoordelingen van persoonlijke kwaliteiten en andere onzin. Nee, het is goed om zulke instrumenten te gebruiken, maar dan om de genomen beslissing te bevestigen, niet om deze te rechtvaardigen.
Voor het hogere management zijn er businessplannen met allerlei SWOT-analyses en een reeks cijfers. Aandeelhouders nemen op basis daarvan besluiten.gerechtvaardigdoplossingen. Voor accountants – instructies van de belastingdienst, die ze met paranoïde ijver zullen proberen toe te passen, zelfs als deze instructie niet rechtstreeks betrekking heeft op de specifieke activiteiten van het bedrijf. Voor verkopers – kant-en-klare “aanvalsplannen” of “werkalgoritmes voor klanten”. Voor PR-medewerkers – vijf handtekeningen op elk materiaal dat “de lucht in gaat”, en nog beter, dat al het materiaal bestaat uit een set “gecontroleerde” alinea’s. In sommige bedrijven worden zelfs zulke alinea’s verspreid naar lokale kantoren.
Je moet beroepen en functies waarin creatieve beslissingen moeten worden genomen, niet verwarren met beroepen en functies waarin dat niet nodig is, maar waar je alle geldende instructies en regels grondig moet kennen. Als jouw werk bestaat uit het volgen van instructies, danjuistde oplossing zal zijn – hen te volgen, maar“niet berispt” oplossing-zal ALTIJD verkeerd zijn. Een dilettant zal niet handelen “juist«, a «niet uitgescholdenТекст для перевода: «..
Het professionalisme van een chauffeur ligt niet in het feit dat hij “niet gepakt wordt door de politie”, maar in het feit dat hij geen ongelukken krijgt, wat wordt bereikt door het volgen van instructies. Ambtenaren vallen in dezelfde categorie. Hun taak is om te weten en zich aan de regels te houden, en daarin ligt de juistheid. Dit is professionaliteit. Amateurisme is proberen te overtreden wanneer het lijkt dat “niet berispen» of proberen verantwoordelijkheid te vermijden gewoon omdat je niet bekend bent met alle instructies of de juiste betekenis ervan niet begrijpt en je bang bent dat «ze zullen berispen«Als we een voorbeeld van ‘verantwoordelijkheid vermijden’ uit de verkeersregels nemen, dan zal een leek nooit op de tramrails rijden, terwijl een professional naar de borden en de staat van de weg zal kijken en beslissingen zal nemen volgens de verkeersregels en de regels voor veilig rijden.
De denkwijze van een professional verschilt van die van een amateur juist doordat de amateur niet zeker van zichzelf is, niet in zijn eigen kunnen. Een amateur heeft een kleinere set van voor de hand liggende oplossingen, waarvoor hij geen toestemming van hogerhand hoeft te vragen. Een amateur denkt als een kind, dat elke actie vergelijkt met de mogelijkheid van “Zullen ze je berispen?«Hij zal natuurlijk de juiste dingen doen, maar hij zal ook verkeerde dingen doen, alleen maar omdat hij zal denken dat…»ze zullen niet boos op je zijn«Hij zal niet in staat zijn om zelfstandig te begrijpen of een nieuwe actie juist is, en uit voorzorg zal hij het niet doen of naar zijn leidinggevende gaan voor vragen en om dekking te zoeken.»
Een professional zal altijd nadenken over of hij de juiste beslissing neemt en zal zich helemaal niet druk maken over “of hij berispt zal worden”. Hij is een professional omdat hij kan en graag leert, omdat hij ervaring heeft die “de zoon van moeilijke fouten” is. Je kunt niet leren fietsen zonder je knieën te schrammen. Je kunt je niet fixeren op je fouten. Berispt? Oké, begrepen, ik herhaal het niet, laten we verder gaan. Enherhaalt zich niet! En in tegenstelling tot de amateur maakt hij verkeerde dingen niet meer dan één keer, omdat zijn motivatie niet ligt in “ze zullen me berispen”, maar in iets anders. Een professional weet beter hoe hij zich in nieuwe situaties moet gedragen en zal daarom meer bereiken dan anderen. Want zolang hij zich gedraagt zoals iedereen, zal zijn resultaat ook “zoals iedereen” zijn. Maar om iets uitzonderlijks te bereiken, moet je iets anders doen dan de rest. Maar, dat te doenjuistТекст для перевода: ..
Ter verdediging van de dilettanten moet gezegd worden dat het gedrag van “ze zullen me berispen” – “ze zullen me niet berispen”, dat feitelijk een uiting van infantilisme is, kan worden ontwikkeld door middel van rollenspellen, die gebruikelijk worden genoemd. managementstijl Текст для перевода: ..
Sorry voor de lange post 🙂 Tot slot geef ik een voorbeeld uit de hondentraining. Juiste training van verboden gedrag moet zo worden opgebouwd dat de hond niet gebonden is aan de reflex “ik word berispt”. Als het niet is toegestaan om vlees van de grond te pakken of op de bank van de eigenaar te slapen, dan mag dit helemaal en altijd niet gedaan worden, en niet alleen in aanwezigheid van de eigenaar. Een slecht opgeleide hond zal op de bank slapen wanneer er niemand thuis is en zal in de vuilnisbakken snuffelen als er op dat moment niet naar hem gekeken wordt.