Het is voor velen niet duidelijk dat elke systematisering van straffen een erkenning is van het te verwachten strafbare gedrag. Toch is dat zo. Niemand stelt wetten op die niemand van plan is te overtreden.
In aanvulling op deze gedachte herinner ik me altijd een grap: Een man komt uit de douche in de kleedkamer, beseft dat hij zijn handdoek thuis is vergeten, kijkt om zich heen en ziet de tekst “niet afvegen met de gordijnen”…
Vandaag heb ik een kijkje genomen in het Wetboek van Strafrecht. Ik nam een kijkje omdat mijn gedrag door ditzelfde wetboek als voorspelbaar werd beschouwd, en het meest interessante is dat voorspelbaarheid ook een onderliggende betekenis heeft.aanvaardbaarheid:.
— Is er hier geen linksaf?
— Ja, maar het is betaald.
Dat wil zeggen dat de vervanging van “zonder twijfel niet toegestaan” naar “als je het echt wilt, dan kan het” of “als je niet betrapt wordt, dan kan het” plaatsvindt.
A, waarom kijk ik in de wet? Op mijn vakantiehuisje is mooie hennep gegroeid. Echt waar – een heel mooie struik. Ik heb gewoon even gecontroleerd hoeveel struiken je nog niet mag planten. Voor één mag je nog niet planten. Je moet vanaf 10 planten. Maar, als ik meer dan 10 struiken had? Zou ik de “overtollige” eruit trekken of zou ik deze schoonheid toch bij mezelf laten – dat doet er niet toe. Het belangrijkste is dat mijn gedrag al, op het moment dat ik de beslissing over het wieden nam, al voor mijaanvaardbaar,Aangezien ik deze wiet al heb laten groeien.
Dus wanneer je zelf in het Wetboek kijkt, analyseer dan waarom je dit doet en of het al acceptabel voor je is wat je wilt onderzoeken. Het Wetboek wordt immers gelezen door degenen die het overtreden of van plan zijn het te overtreden 😉