Koelkasten en airconditioners zijn niet alleen in restaurants te vinden, maar, verrassing, ook in mortuaria. Slechter dan een mortuarium kan een koelkast voor lichamen in een dierenasiel zijn. Want het is geen set van goed sluitende kasten, maar een gewone vriezer met zakken erin. Binnenin zit een verdamper. Die heeft een ventilator. De motor van de ventilator is kapot. De dames van het asiel vonden niets beters dan simpelweg de koelkast uit te schakelen en deze te sluiten. Ja, binnen is het 20 graden warm, buiten, op het warmste moment van de dag, 16. De lichaampjes van de dieren zijn in speciale stevige zakken voor lichamen gestopt. En, verdorie, het is niet zo moeilijk om die zakken gewoon dicht te knopen. Er staan open zakken in de “stoomkamer”. De stank is ongelooflijk. Nou goed, ik overleef deze queeste wel. Maar ze hebben hun vriezer voor altijd verpest. Er is geen ventilatie in, en de deuren zijn hermetisch afgesloten. Waarom konden ze de lichamen niet naar buiten brengen? Waarom, als het ineens niet mogelijk is om de zakken naar buiten te brengen, werden ze niet afgesloten? Wat een verdomde luiheid en kortzichtigheid… Hoewel… wie zou er ook maar voor zo’n werk willen gaan werken…
Ik vraag hen om een ventilator – om de kamer te ventileren – maar nee. Dus heb ik de zakken naar buiten gebracht, zodat ik tenminste een beetje kan werken. De stank blijft echter hangen. Toen ik de kapotte ventilator verwijderde, heb ik de installatie aangezet, zodat de andere ventilator op zijn minst wat lucht kon circuleren.
Nou, eigenlijk heb ik een uurtarief. Ik heb lucht verzameld, 45 seconden met mijn handen bezig geweest, ben naar buiten gesprongen en heb adem gehaald. Ze zullen voor hun domheid betalen. Maar ademhalen is ook moeilijk. Ten eerste, de geur rondom het asiel is al niet te harden. Ten tweede, daar staat een vuilnisbak. Ten derde, daar is een wasserette die niet alleen naar wasmiddel ruikt, maar ook naar wat er van die dekens en dekbedden afgewassen moet worden. Om adem te halen, moet je weten hoe je je neus goed in de wind moet zetten.
Eigenlijk zijn de verliezen alleen emotioneel. Hoewel, ik heb ook helemaal geen eetlust meer. Als ik die stank weer herinner, komt er een brok in mijn keel.