Sommige bedrijven en organisaties proberen de polygraph te gebruiken als een van de filterstappen bij het aannemen van personeel. Misschien zal wat ik nu schrijf bekritiseerd worden door “polygraphisten”, maar wat geschreven is, is eenvoudige logica.
1. Geen enkele polygraph zal je vertellen hoe een persoon zich in de toekomst in een kritieke situatie zal gedragen. Een persoon is niet in staat zich zijn toekomstige toestand voor te stellen. Hij modelleert deze op basis van de waarden, principes en doelen die in het heden bestaan. Bijvoorbeeld, je kunt jezelf beschouwen als een absoluut eerlijke persoon, maar als je kind ziek is en je hebt een onbeheerde koffer met geld voor je neus, dan ben je gewoon niet in staat om je gedrag in deze specifieke toekomst te voorspellen.
2. Er is ook een regel die zegt dat voor één gebroken persoon, er twee ongebroken personen worden gegeven. Aan wie moet je eigenlijk meer geloven: aan degene die nog nooit heeft gestolen (was er geen mogelijkheid?) of aan degene die één keer serieus heeft gestolen en daar absoluut niet blij mee was? Waarom is het in religieuze praktijken gebruikelijk om te geloven in de berouwvolle?
3. Antwoorden. Een eerlijke antwoord voor 99% van de bevolking op de vraag of ze strafbare feiten hebben gepleegd, zou ‘ja’ zijn. Je kunt ‘nee’ antwoorden en het apparaat zal aangeven dat dit waar is, alleen omdat de persoon niet grondig over het antwoord heeft nagedacht. Waarom zou het antwoord ‘ja’ zijn? Laat me de lezers van deze post vragen met welk besturingssysteem ze hun internetbrowser hebben opgestart en of het legaal is? (Ik heb een legale versie). Dan vraag ik of het ooit is voorgekomen dat je iets uit de supermarkt of tijdens de USSR, uit de universam, ok, per ongeluk hebt meegenomen? En dat is trouwens diefstal. Heb je ooit gelogen tegen je baas? En wie herinnert zich dat eigenlijk 🙂 En zo verder. Misschien zijn zulke vragen nodig om gewoon de reactie van de persoon te bekijken? Dan is het gewoon een circus.
4. Reactie. Een polygraph toont niet aan of iemand liegt of niet. Het laat zien of de persoon zich zorgen maakt over zijn antwoord op de vraag. In dat geval, als iemand vragen krijgt die hem of haar bezighouden, zal het apparaat een magisch beeld van leugens tekenen. Als je probeert om met behulp van een polygraph een intern misdrijf te onderzoeken en gewoon de kring van verdachten te verkleinen, dan zal het apparaat de meest schilderachtige beelden tekenen voor eerlijke mensen. Denk aan de reactie van Zina toen Sharik haar beschuldigde van het stelen van geld.
5. Subjectieve beoordeling. Als iemand bijvoorbeeld vragen krijgt over het gebruik van drugs en het blijkt dat hij twee jaar geleden één keer per jaar drugs heeft gebruikt (een joint gerookt), vorig jaar een paar keer en dit jaar vier keer, dan kan van buitenaf een onplezierige trend zichtbaar zijn. In werkelijkheid blijkt echter dat de persoon alleen rookte wanneer zijn vriend uit Amsterdam kwam en iets meebracht. Het gebeurde gewoon zo. Er was dus geen doelbewuste drang. Bovendien, als de tester toevallig een wereldbeeld heeft waarin hij denkt dat drugs “alleen in de jeugd” gebruikt kunnen worden, zal het gebruik van drugs door een volwassene voor hem vreemd lijken. Logischerwijs zou het immers meer voor de hand liggen dat volwassen mensen zich met dergelijke zaken bezighouden dan onbezonnen jongeren.
6. Het begrip van de tester over welke vragen hij stelt en welke antwoorden hij ontvangt. Bijvoorbeeld, de vraag over de neiging tot gokken. De interesse in de vraag of iemand geneigd is tot gokverslaving , begrijpelijk. Echter, een eenduidig antwoord op de vraag “hebt u dit jaar om geld gespeeld?” zou “ja” zijn voor elke liefhebber van bridge of preferans. Er is zelfs geen sprake van gokken. Deze spellen worden zelfs niet als kansspelen, maar als commerciële spellen beschouwd. Bij goed spel wordt de prijs van de vista zo vastgesteld dat je niet de neiging hebt om “over de schreef te gaan”, en niet zo dat je failliet gaat of rijk wordt. Als de vraagsteller niet bekend is met het verschil in de gang van zaken in preferans, afhankelijk van of de vista een bepaalde waarde heeft of niet, dan zal hij vanuit zijn eigen perspectief concluderen dat de persoon geneigd is tot gokken en bovendien systematisch tijd aan deze activiteit besteedt – een gokverslaafde!
7. Een man kwam in de sauna, waste zich, en toen hij de kleedkamer binnenkwam, herinnerde hij zich dat hij zijn handdoek thuis had vergeten. Hij keek om zich heen en zag een bordje met de tekst “Niet afvegen met de gordijnen”. “Oh, dat is een idee,” dacht de man. Vaak worden er op de polygraph zulke vragen gesteld en worden er zulke opties gesuggereerd waar je zelfs niet over nadenkt, wat uiteindelijk schadelijk kan zijn voor het bedrijf. Waarom zou je over de gordijnen moeten adviseren?
8. De dubbelzinnigheid van antwoorden, zelfs op schijnbaar de meest eenduidige vragen. Bijvoorbeeld, een vraag als: Is er iemand van de medewerkers van het bedrijf geïnteresseerd in uw sollicitatie? Een “fluffy” antwoord zou zijn: nee. Maar een eerlijk antwoord is altijd: ja. Als je op de een of andere manier in het kantoor van dit bedrijf bent beland, dan is er zeker iemand, al is het maar een medewerker van de HR-afdeling die de opdracht heeft gekregen om de vacature in te vullen, die geïnteresseerd is in jouw indiensttreding. Of een vraag zoals: “Solliciteert u bij ons bedrijf omdat u geen andere baan heeft gevonden?” weer een “fluffy” antwoord zou zijn: nee, terwijl het eerlijke antwoord: ja is. Waarom? Nou, bijvoorbeeld, als er op dit moment geen ander aanbod is, dan ben je eerlijk. Maar als er wel een aanbod is, dan ben je in feite de mensen aan het misleiden en geef je hen valse hoop, terwijl je zelf meer dan één aanbod van werkgevers in je zak hebt.
Filosofisch, vertrouwen, zoals ik al geschreven. , het is wederzijds. Als je toekomstige werkgever je niet vertrouwt, dan moet jij hem ook niet vertrouwen. Ik heb zo’n ervaring twee keer in mijn leven gehad. Een keer weigerde ik een test op de polygraph, en vroeg ik om “alaverdi” – een soortgelijke test voor de leidinggevende van de werkgever. De tweede keer bleek de leidinggevende een slimme persoon te zijn die niet aan “heerschappij” leed en zelf al zo’n test had ondergaan. Ik heb de test gedaan en werd uitgenodigd voor de baan, maar ik bleef met een zo’n zwaar gevoel zitten dat het bijna de belangrijkste bron van mijn twijfels was bij het wel of niet accepteren van het aanbod, en uiteindelijk heb ik geweigerd.
Eigenlijk is de polygraph bedoeld voor symptomatische bestrijding, voor het aanpakken van de manifestatie van een probleem, en niet het probleem zelf. Als het in de organisatie waar iemand naartoe gaat mogelijk is om te stelen, dan zullen ze stelen, met of zonder polygraph. Daarover heb ik al gesproken. geschreven. Текст для перевода: ..
Maar de fundamentele kwestie van diefstal en corruptie moet niet met polygraphen worden opgelost, maar met een verandering van de maatschappelijke structuur. Maar dat is al een heel ander verhaal. geschiedenis 🙂.