Het draait allemaal om een fenomeen genaamd antiselectie. Dit fenomeen bestaat in veel gebieden van de economie en financiën, maar in de verzekeringssector bepaalt het feitelijk de spelregels.
De essentie van antiselectie is dat de verzekerde weet_enkele_meer over risico dan het verzekeringsbedrijf. Bijvoorbeeld. Het verzekeringsbedrijf besloot brandverzekeringen te verkopen. Het keek naar het aantal huizen in de stad, keek naar het aantal branden per jaar, deelde het een door het ander, voegde de winst toe en voilà – kreeg de verzekeringspremie.
Klanten hebben gekeken, nagedacht en zijn gaan verzekeren. In de eerste plaats renden natuurlijk degenen met houten huizen en een rieten dak. Het financiële jaar is voorbij, de verzekeringsmaatschappij heeft gekeken en gezien dat haar portefeuille verliesgevend is. Ze zijn begonnen met analyseren en hebben tariefdifferentiatie ingevoerd. Het materiaal van het huis, het materiaal van het dak, welke verwarming, hoe ver de brandweer is, is er een alarm. Nu moet je een heel lange vragenlijst invullen om een polis af te sluiten. En de prijs varieert nu ook. Dat wil zeggen, klanten begrepen al niet waarom ze hun stenen huis met ingebouwde sprinklers moesten verzekeren, en nu begrijpen ze al helemaal niet meer waarvoor ze hun geld betalen. Maar toch kwam er iemand en kocht een polis.
Er is weer een financieel jaar voorbij en het verzekeringsbedrijf heeft opnieuw de verliezen berekend. Uiteraard zullen mensen met een hogere kans op brand eerder een polis kopen. Niet alle factoren kunnen in de vragenlijst worden meegenomen. En de klant weet meer over de kans op brand dan de verzekeraar. Wat doet de verzekeringsmaatschappij? Ze verhogen de tarieven. Wat doen de klanten? Eerlijke klanten met een laag risico willen nog minder verzekerd zijn. En klanten bij wie de brand elk moment kan uitbreken, blijven zich verzekeren. Het maakt hen niet uit hoeveel de polis kost, want de brand zal zeker gebeuren. Dit is natuurlijk een beetje overdreven.
In de medische verzekering is het hetzelfde verhaal. Mensen met een slechte gezondheid zullen zich verzekeren, de verzekeringsmaatschappij zal de tarieven verhogen en zo steeds meer en meer betrouwbare klanten uitsluiten. Uiteindelijk kost een medische verzekering belachelijk veel geld, omgeven door een doolhof van voorwaarden en uitsluitingen, en wordt het op geen enkele manier massaal verkocht. Vanuit het perspectief van de verzekeringsmaatschappij, als je een verzekering voor jezelf koopt, dan ben je zeker van plan om behandeld te worden. In extreme gevallen zal de verzekering twee keer zoveel kosten als de verwachte gemiddelde behandeling. Je moet zowel rekening houden met het risico als met de winst.
Wat kan er gedaan worden? Het moet zo zijn dat de verzekerde, die jongen die alles weet over zijn risico’s, niet betrokken is bij het nemen van beslissingen over de verzekering. Hoe bereiken we dat? Door middel van verschillende vormen van groepsverzekering: werknemers van een bedrijf, houders van creditcards, enzovoort. Ter vergelijking: een ziektekostenverzekering voor tijdens het reizen kost in de detailhandel 200-300 euro per jaar. Eenzelfde verzekering die wordt verkocht als onderdeel van een “pakket” samen met een creditcard, kost 5-20 euro per jaar. Het prijsverschil is 10-20 keer! En ja, 95% van de verzekerden betaalt “voor die jongen” die zijn been breekt tijdens het skiën.
Nu kijken we naar verzekeringen die eigenlijk voor iedereen nodig zijn: aansprakelijkheidsverzekering voor bestuurders of ziektekostenverzekering. De kans dat er schadegevallen optreden bij deze verzekeringen is praktisch gegarandeerd voor iedereen. Niet dit jaar, dan volgend jaar. En als zo’n verzekering vrijwillig is, zal het belachelijk veel geld kosten. Maar als iedereen verplicht wordt om zich te verzekeren, dan zal de toegang tot kwalitatieve gezondheidszorg niet afhangen van de dikte van de portemonnee. Humanisme, rechtvaardigheid, dat soort dingen.
De staat kan alleen maar geweld gebruiken. Alles wat de staat kan doen, is geweld toepassen. Een goede staat creëert, met behulp van geweld, publieke goederen. Een rotte staat voedt simpelweg de machthebbers. Publiek goed is een soort goed dat door iedereen gebruikt kan worden, maar dat geld kost. Zonder geweld kun je het niet creëren. Je moet_verplichten_betaal een tol, zodat iedereen over goede wegen kan rijden. Het is nodig._verplichten_verzekeringen kopen, zodat iedereen de mogelijkheid heeft om goedkoop behandeld te worden.
De vraag waarom gezonde mensen plotseling voor zieke mensen betalen, is eerder een filosofische vraag. Gezonde mensen hebben twee opties: een verzekering kopen die tien keer duurder is (bij individuele verzekering) of gewoon 20-30% meer betalen door de behandeling van een junkie of een zwaarlijvige te dekken. Als we zulke vage concepten als “rechtvaardigheid” terzijde schuiven, is de tweede optie voordeliger.
Trouwens, over rechtvaardigheid. Verschillende samenlevingen zien op verschillende manieren wat rechtvaardig is en wat niet.
Hier is bijvoorbeeld een dilemma: Je moet geld geven aan iemand die het nodig heeft, maar dan krijgt ook iemand die het niet nodig heeft geld. In Europa kiezen ze ervoor om “de behoeftige te betalen”. In de VS en Rusland kiezen ze voor “geen cent voor oplichters”. In de VS zullen ze een miljoen dollar uitgeven om “de rechtvaardigheid te laten zegevieren” en de dief die een tapijt uit iemands huis heeft gestolen, zal na een lange rechtszaak “de gevolgen ondervinden” en enkele jaren in de gevangenis zitten, waar hij gevoed, gekleed en beveiligd zal worden. In Europa zal de dief zelfs niet in de gevangenis worden gezet. Dat is een grote eer. Maar ze zullen hem nauwlettend in de gaten houden terwijl hij vrij is en geld (veel minder) uitgeven aan een uitkering voor hem, opleiding en socialisatie. Vanuit het perspectief van een Amerikaan lijkt dit onrechtvaardig: Hij heeft gestolen, en hij krijgt ook nog eens een uitkering, onderwijs en een persoonlijke coach. Vanuit het perspectief van een Europeaan is het precies andersom. “Het terugstelen” zal toch niet lukken en focussen op het verleden heeft geen zin. нет. Het moet zo voordelig mogelijk zijn voor de samenleving (en het maakt niet uit dat het ook voordelig is voor de dief).
Daarom is er trouwens in Europa een ontwikkelde cultuur van verplichte ziektekostenverzekering, terwijl dit in de VS niet van de grond komt. Ik ben geneigd te denken dat de samenleving gewoon nog niet volwassen genoeg is. Rednecks en nouveau riches, die alleen maar van geld dromen – wat kun je van hen verwachten?