Bij de penthouses in de onderzoeksafdeling is er een chaos met de airco’s. Op de een of andere manier beïnvloedt het inschakelen van bepaalde binnenunits de werking van andere. Nou, we zijn gewoon gekomen om te controleren en de adressering van de binnenunits op de buitenunit te herschrijven. Verder is het probleem van de fabrikant en zijn klantenservice — er zijn duidelijk problemen met de firmware van de airco, die met twee buitenunits in master-slave modus werkt en waarbij 23 binnenunits actief zijn.
Bij binnenkomst kregen we bezoekersbadges. Ik vroeg of ze ook badges “Verdachte” hadden. Ondertussen had ik in mijn hoofd al een hele reeks badges bedacht, van “slachtoffer” tot “zondebok”.
Dus we gaan door de kamers rennen en de adressen van de installaties controleren. Cool, toch? Niet alleen zijn we volgens de regels boven de hele politie, in de zin van op het dak, maar we gaan ook met inspectie door de ruimtes. Wat een kick om binnen te dringen in kantoren die ontzag zouden moeten inboezemen bij degenen die erin komen, maar die er niet werken.
- Wauw, wat een geweldige fotolab hebben ze daar… En al deze spullen voor het fotograferen in het genre “natuurhistorie”… Een paar dure “koppen” van licht, achtergronden, speciale coördinatenophangsystemen voor deze koppen, dezelfde coördinatenstatief… mmm… Een ruimte van ongeveer 70 vierkante meter, ook met een projector en scherm. Naast liggen fototassen met camera’s en lenzen. Dure apparaten. En de tassen zijn ook gaaf. Niet zacht, maar in de vorm van harde koffers, met metalen hoeken aan de buitenkant en zacht, met zachte compartimenten aan de binnenkant.
- Kamers voor afluisteren. Alles wordt opgenomen, en dan komen er meisjes, trouwens best knap, en luisteren. Wie wordt er beluisterd? Degene op wie een rechterlijke beslissing is genomen. Zal de afgeluisterde weten dat hij wordt beluisterd? Ja. Maar later. Samen met alle opnames – die zullen aan hem worden overhandigd. Voor elke luisteraar is er een aparte kamer, zodat degene die wordt beluisterd niet gehoord kan worden, zelfs niet via de koptelefoons, door toevallige mensen die niets met de zaak te maken hebben. Ik ging elke kamer binnen en rommelde met de afstandsbediening. In een van de kamers luisterde een meisje met een koptelefoon naar iemand. Ik luisterde ook even mee – het was luid, nou ja, een beetje toevallig. Het gesprek ging over niets. Iemand maakte een afspraak.
- Volgen… Mohawk op het hoofd? Normaal. Tattoos? Ja. Maar over het algemeen zijn het vooral mannen van het type “gepensioneerde militair”.
- Jongeren: ze zijn iets fel aan het bespreken in het fotolab. Ze draaien heen en weer, brainstormen. Een paar jongens en een paar meisjes. Ze schrijven iets op. Energie!
- De muren rondom het fotolaboratorium zijn versierd met stillevens die het werk van een criminoloog illustreren. Thema’s zoals “Hoe vingerafdrukken worden genomen” of “Hoe bewijsmateriaal wordt gefotografeerd”. Het is met liefde gemaakt en met goed geplaatste verlichting.
- Mag ik deze instructie van jullie fotograferen? Nee. Oké, geen probleem, maar waarom? Omdat!
- In één van de kamers hangen er (aan de nek, met touwen) apen aan het plafond. Drie stuks. Wat is dit..?
We hebben de adressen gecontroleerd. Er is helemaal geen logica. Het lijkt wel alsof de adressen willekeurig aan de installaties zijn toegewezen. Of misschien om te voorkomen dat de vijand het doorheeft?