De lente is gekomen en de eigenaren beginnen hun katten naar buiten te laten. De katten lopen door de tuinen, schreeuwen en markeren alles om hen heen. Er hangt een vreselijke stank. Onze gazon voor het huis is veranderd in een soort arena. Regelmatig komen de katten daarheen om uit te vechten wie de sterkste is, wiens urine het meest ruikt en aan wie de gazon eigenlijk toebehoort.
Vecht tegen katten door ze weg te jagen is nutteloos. Eigenaren zijn niet te vinden. Eigenaren hangen geen naambordjes aan katten. En als ze dat deden, zou je gemakkelijk de politie kunnen bellen en klagen dat het dier zonder lijn wordt uitgelaten. Een hoge boete, ter grootte van de prijs van zo’n kat op een website voor gratis advertenties.
Door het uitproberen van verschillende opties is er een plan ontstaan. (Heeft u een plan, meneer Fix?) Een kattenval wordt online gekocht. Het blijkt dat ze dat verkopen. Valeriaan wordt in de apotheek gekocht. Een stuk brood, valeriaan, en de kattenval worden ’s nachts op het gras gezet. Voilà, ’s ochtends zit er een kat in de val. De kat wordt uit de val gehaald, gaat op schoot zitten en wordt geaaid. We hangen een strik met een briefje om de nek van de kat voor de eigenaren, zodat ze de kat niet meer laten ontsnappen. Als ze de kat toch laten ontsnappen, is er plan B — een streep op de rug van de kat scheren en hem vrijlaten. Plan C — de kat gewoon vrijlaten, maar op ongeveer 50 kilometer van huis. Plan D en zo verder.
In 4 dagen hebben we 4 katten gevangen. Op de vijfde dag, laat in de avond, kwam er een of andere wilde kat in de kooi. In tegenstelling tot de anderen zat hij niet rustig te wachten op zijn lot, maar probeerde hij uit de kooi te ontsnappen. Om de kat op de hierboven genoemde manier te behandelen, heb ik de kooi naar binnen gebracht en de kat in het gasten toilet laten rondlopen. De ochtend is wijzer dan de avond. De kat was duidelijk een rasdier. Mooi, meer blauw dan groen, met interessante strepen die soms in vlekken overgingen. Dergelijke katten worden al gecastreerd voor veel pesetas verkocht en het was een beetje verrassend om hem te zien tussen de andere geslachtsrijpe mannelijke katten die op onze gazon naar roem en geluk zochten.
Vanmorgen lukte het niet om de kat op te tillen. Nou ja, hij siste en sprong zo dat het idee om dichterbij te komen dan anderhalve meter werd afgewezen door zijn basale instincten. Ik liet hem uit het toilet de gang in. Hij schoot weg, beoordeelde de situatie en verstopte zich weer in de hoek van het toilet bij de wastafel. De witte muren van het toilet waren tot op een hoogte van 2,5 meter bevlekt met kattenpootjes. Het diertje bleek erg springerig te zijn en zocht ’s nachts duidelijk naar uitwegen uit de situatie waarin hij zich bevond.
Ik vraag mijn dochter om te helpen een briefje om de nek van de kat te doen. Het plan is als volgt: ik houd de kat stevig vast, terwijl zij het elastiek met het briefje aantrekt. Daarna laten we de kat los. We hebben de kat ingedeeld in de categorie “dier zonder verstand, niet in staat om de context te begrijpen” en daarom heb ik begrepen dat als je een deken over hem heen gooit, je hem op kunt tillen.
Zo is het gegaan. Ik heb een fleece deken over de kat gegooid. De kat reageerde helemaal niet. Ik zeg het je, “hersendode creatuur, niet in staat om de context te waarderen.” Dus ik drukte hem op de grond, terwijl ik met één hand zijn hoofd zocht om het onder de deken vandaan te halen. Zodat de kat kon ademhalen en ik een briefje kon bevestigen.
Maar dat was nog niet alles. De kat probeerde zich te verzetten. Ik hield hem steviger vast. Hij begon nog harder te worstelen, dus ik hield nog steviger vast. Uiteindelijk zat ik bovenop hem, met mijn benen om hem heen, terwijl ik met mijn handen zijn hoofd tegen de vloer drukte. Ik schreeuw naar mijn dochter om sneller het briefje vast te pakken. De kat schreeuwt om losgelaten te worden en laat zijn drie centimeter lange tanden zien. Eigenlijk, hij laat ze niet zien, maar probeert ze te gebruiken tegen mijn dochter en haar elastiekje met het briefje. Mijn dochter schreeuwt dat ze bang is en dat ze het elastiekje niet om de nek van de kat kan doen, omdat de kat zijn bek te wijd opent.
De kat kronkelt en probeert zich los te wringen. Ik druk hem nog steviger tegen me aan. Iedereen schreeuwt wat ze kunnen, en op dat moment begrijpt de kat dat hij in gevaar is. Een krachtige straal urine, en daarna een krachtige stroom ontlasting komt onder de deken vandaan en spettert overal: de deken, mij, de muren van het toilet, de vloer, het toilet. De kat schreeuwt. Ik schreeuw. Mijn dochter schreeuwt. Alles om ons heen is in de war.
Met een of andere poging werd er een briefje om de kat gedaan, de voordeur werd geopend en de kat werd naar buiten gelaten. De kat rende een meter of vijf in galop, en daarna, met het briefje om zijn nek, stapte hij in draf richting de uitgang van de residentie.
Enkele uren gingen voorbij om het toilet schoon te maken. De geur was nog steeds vreselijk. Ja, feromonen! Schoonmaakmiddelen, bleekmiddel, alles werd gebruikt. Maar de geur bleef. De deken en mijn kleding zijn naar de stomerij gegaan en zijn meerdere keren gewassen. De kat heeft wraak op ons genomen voor iedereen. Nee, in plaats van gewoon een briefje aan zichzelf te hangen.
Lieve kat, ik denk dat je raszuiver bent. De eigenaren zullen je waarschijnlijk niet meer buitenlaten.
Maar er was nog geen maand voorbij, of ik zag die kat weer. Hij kwam nu niet meer naar ons gazon, maar ik herkende hem. Vooral omdat er nog steeds ons briefje om zijn nek hing…
Eh…? Wat was dat…? Ok, Google, wat was dat? En het bleek een Europese wilde kat te zijn. Een wilde beest uit het wilde bos. Deze kat had helemaal geen eigenaar en belandde in de stadsgrenzen samen met andere synanthropische roofdieren, zoals vossen, die geleidelijk de stedelijke ruimtes verkennen op zoek naar voedsel.
We waren nog een tijdje verbijsterd door de realisatie van ons eigen gebrek aan verstand en moed. We hadden het echt voor elkaar gekregen om niet alleen een wilde beest te vangen, maar ook een halsband om te doen, terwijl het beest de situatie serieus nam en in een totaal andere context zag. Kortom, wij bleken de “herselloze wezens te zijn die niet in staat waren om de context te begrijpen.”
En de kat loopt waarschijnlijk nog steeds rond met een halsband van een elastiekje van ondergoed en is ook verbaasd over wat er is gebeurd.