Wat als mensen die in God geloven, in hun verstand begrijpen dat het gaat om ingebeelde vrienden? En dit verdringen. Met agressie naar de omgeving, agressie naar ongelovigen, agressie naar andersgelovigen. Want een gelovig persoon wordt sterk onder druk gezet, je zou kunnen zeggen, door de propaganda van het atheïsme. Zo sterk dat hij misschien niet eens meer gelooft, maar opnieuw onder druk staat van zijn medegelovigen. Oordeel zelf. Vliegtuigen vliegen zonder de Heilige Geest, kerkelijke wonderen zijn allemaal twijfelachtig, Gagarin heeft niets in de ruimte gezien. Wat is de “Drie-eenheid”, hoe kan de wereld in een week worden geschapen, waar zijn de dinosaurussen in de Bijbel en waarom zijn wijn en brood lichaam en bloed? Het verstand weigert dit te accepteren, en er is zelfs geen logica in het bidden tot de Almachtige en Alwetende — wie zijn wij om Hem advies te geven en te eisen dat Hij bepaalde acties onderneemt?
Het gedrag van agressieve gelovigen lijkt sterk op dat van latente homoseksuelen, die sympathie hebben voor mannen, maar onder druk van de maatschappij hun ware aard agressief onderdrukken. De meest fervente homofoben zijn vaak juist de verborgen of latente homoseksuelen. In landen waar het niet beschamend is om van mensen van hetzelfde geslacht te houden, zijn homofoben op de een of andere manier verdwenen. Latente homoseksuelen hebben begrepen dat alles oké is en zijn gestopt met het tonen van typisch “auto-immuun” reacties, die zich uiten in agressie.
Hoewel gelovigen beter niet met homo’s vergeleken kunnen worden. Tenslotte ondersteunt de meerderheid van de bevolking homoseksualiteit niet als het belangrijkste seksuele gedrag. Ik zou geloof eerder vergelijken met masturbatie. Bijna alle tieners weten uit eigen ervaring wat masturbatie is. Tegelijkertijd worden “masturbeerders” fel belachelijk gemaakt en openlijk veracht en gehaat. Vraag je of ze masturberen, dan begint de agressie, die onmiddellijk verdwijnt als je zegt dat 97% van de puberende jongens (en in moreel geavanceerde samenlevingen ook meisjes) masturbeert, en dat de meeste van degenen die niet masturberen of fysiek of mentaal niet volledig zijn. Ik heb in mijn leven een ervaring gehad waarin ik op 14-jarige leeftijd een collectieve “coming out” in de klas organiseerde. Eerst “ontmaskerde” ik mijn vriend, daarna ontmaskerden we samen, als vermaak en gewapend met de statistieken uit een boek voor tieners, de andere klasgenoten. Slechts één persoon bleef onontmaskerd. Het grappigste was dat iedereen begreep dat hij uit medelijden in een gewone school bleef, maar in werkelijkheid had hij op zijn plaats in een speciale internaat moeten zitten. En wat gebeurde er? De hele klas – “masturbeerders” – lachte om die ene persoon, die, met een volmond, gezien de specifieke articulatie van dit soort mensen, beweerde dat hij, op 14-jarige leeftijd, meer plezier en toegang tot seks had dan tot masturbatie.
Dus, kan je gelovigen vertellen dat geloven normaal en niet beschamend is? Zeggen dat het hebben van geloof geen teken is van een onderontwikkeld verstand of gebrek aan normaal onderwijs. Hoewel er een correlatie is, en die is erg treurig voor de agressief gelovigen. Of juist het tegenovergestelde zeggen, dat alles oké is — de meeste mensen, zelfs degenen die vurig bidden in de kerk, vertrouwen in hun dagelijks leven niet op God.
Zeggen dat iedereen, zelfs vooraanstaande wetenschappers en astronauten, zich bezighoudt met onan… ritueel gedrag, is op de een of andere manier bijgelovig. En als ze niet bijgelovig zijn, dan zijn ze dat “principieel”, dat wil zeggen, ze volgen gewoon weer een ander ritueel. Of om het tegenovergestelde te zeggen, dat de hoogstgeplaatste priesters allemaal atheïsten zijn en geen angst voor God hebben.
Zeggen dat het zoeken naar verbanden bij niet-verbonden gebeurtenissen een natuurlijke bijproduct is van de activiteit van onze hersenen, is net zoiets als de mogelijkheid om dieren in de wolken te zien. Dat onze hersenen ons zelf redenen geven om te geloven, dat rituelen zelfs bestaan bij… ganzen en dat dit wordt vermeld in gerespecteerde boeken. Dat geloven en communiceren met imaginaire vrienden volkomen normaal is en geen teken van ongezondheid. Dat de aangeboren neiging tot religiositeit mogelijk heeft geholpen om mensen samen te brengen aan de vroege beschaving, terwijl degenen die deze neiging niet hadden, gewoon zijn uitgestorven. Dat onze hersenen in staat zijn te geloven, bijvoorbeeld, dat na drie keer kop er absoluut een munt met munt moet komen en blijven proberen om op basis van eerdere ervaringen hun gedrag in de onbekende toekomst te construeren. Niet efficiënt, maar beter dan wat een muis of een gerbil zou doen.
Zeggen dat je je kunt ontspannen en verder kunt gaan met deze mentale zelfbevrediging. Daarbij is het niet noodzakelijk om lid te zijn van een club van liefhebbers van een bepaalde denkbeeldige vriend en daar geld aan te betalen. Niemand zal je veroordelen om je geloof, want dat is normaal en dat doet iedereen. Iedereen gelooft eigenlijk tegelijkertijd in iets en niet in iets, maar gelooft toch. Echt waar, iedereen. En atheïsten? Kom op, geef het toe. Help de gelovigen.