Ik ga zaterdagochtend met de lift naar beneden. De lift komt aan en er komen twee meiden naar buiten. Zo is het precies. Gewoon het woord “meisjes” is niet genoeg om ze te beschrijven. Ze zijn feestelijk gekleed, maar een beetje verfrommeld. De jurken zijn niet voor de avond, maar voor het weekend.
Ik werd nieuwsgierig naar wie ze waren gegaan. Ik ging in gedachten al mijn buren na en kon niet bedenken naar wie ze op bezoek konden gaan, vooral niet op zaterdagochtend.
Ik heb de lift tegengehouden en begon ze te observeren. Na vijf seconden bleek dat ze gewoon de verdieping verwisseld hadden en dachten dat ze op de eerste verdieping waren aangekomen. Ik wachtte op ze en drukte op de knop. Daarnaast kon ik het niet laten om een opmerking te maken:
— Ik begreep al dat u zich vergist had. Ik ken alle buren en ik realiseerde me dat zulke meisjes bij niemand op bezoek konden komen. — dat was duidelijk niet helemaal correct gezegd.
— Welke dan? — reageerde een van hen, terwijl ze met haar vriendin naar elkaar keek.
— Genderleeftijdsgroep, — vond ik.
— Wij dachten…
— Nee… maar ik vind de gang van jouw gedachten leuk.
— Maar ik niet, — zei een van hen treurig, maar met een giechel.