Waarom is leugen hardnekkiger dan de waarheid?
Hoe dan ook, we hebben het over мемах. — denkvirussen. Wat het ook is, het is zelfverspreidende informatie. Bijvoorbeeld, “je mag geen varkensvlees eten” — een typisch oud meme. Van de moderne en domme is er “GMO”. Van de niet-domme… hoewel ze allemaal dom zijn, laten we zeggen… mm… “een tram van voren passeren”. Kortom, mensen willen om verschillende redenen deze informatie delen. Bijvoorbeeld om de naaste te redden.
Nu kijken we naar duidelijke leugens, of beter gezegd, naar iets dat fundamenteel onlogisch is, dat de geest verstoort en niet overeenkomt met ervaring. Een mens is als een aapje dat naar verklaringen en oorzakelijke verbanden zoekt. Zo is het nu eenmaal. Over het algemeen is de mens een aapje dat in staat is de toekomst te voorspellen. Het kan dat juist omdat het leuk vindt om oorzakelijke verbanden (OV) op te bouwen en conclusies te trekken. We worden er blij van, onze dopamine dicteert ons om dit te doen. Die oude, standaard zoekinstincten werken nu voor OV. En nu kunnen we ons voorstellen wat er in de geest gebeurt, belast met een meme, laten we zeggen, over de Heilige Drie-eenheid. Het lijkt alsof je moet geloven… maar het klopt niet. En wat dan? De geest begint energie te verbruiken, probeert de realiteit te modificeren, het een aan het ander aan te passen, alleen maar om alles op zijn plaats te krijgen. Binnenin de mens jeukt het, en zolang het jeukt, werkt de geest aan hoe die jeuk te stoppen. Het hoofd is hiermee bezig, de middelen zijn besteed aan het opbouwen van OV die met leugens te maken hebben, en deze WAARHEID is nu bijzonder waardevol, omdat de geest er heel lang naar heeft gezocht. (Het doet er niet toe dat dit een parasitaire zoektocht is. Het is er, het heeft veel neuronen in beslag genomen, het heeft zich weerspiegeld in associatieve verbindingen, enzovoort.)
De wereld is nu afgestemd op deze WAARHEID. En nu? Het voelt nog steeds alsof “er iets niet klopt”, dus wat moet er gedaan worden? Juist — het idee delen met de naaste. Kijk, ik deel nu dit goed opgebouwde, maar ook in wezen onzin met jou, beste lezer, en als je zegt “oh, gaaf”, dan ervaar ik geluk, en de wereld krijgt een nieuwe volgeling van de nieuwe meme. Maar als je zegt “ga weg”, dan ben ik teleurgesteld, maar de geest zal functioneren als “ de machine voor het waarborgen van geluk » en rationaliseert je antwoord zo dat je voor mij of zult zijn vijand of nog niet verlicht. En wat ga ik doen? Juist — verder proberen anderen te verlichten.
Uiteindelijk, zoals Hitler zei over de Duitse pers in de jaren ’20: “Hoe ongeloofwaardiger de leugen, hoe gemakkelijker mensen erin geloven.”