Het is belangrijk te begrijpen dat een minder kritisch ingestelde, en daardoor gemakkelijk te beïnvloeden individu, in tegenstelling tot meer bewuste, beter opgeleide en kritischer ingestelde mensen, een wezen is dat niet ver ontwikkeld is, niet in staat is om zijn agressie te beheersen en gemakkelijk in extase raakt van emoties zoals “eenheid”, “collectivisme”, “gemeenschappelijk doel”, enzovoort. Kortom, hoe minder verstand en bewustzijn, hoe meer beest en instincten. Met andere woorden, als men al wil beïnvloeden, dan juist zo iemand – een minder ontwikkeld persoon. Filteren en door juist “losers” te mobiliseren, krijgt de propagandist het meest geschikte publiek, ook vanuit het perspectief van hun interne drijfveren. Het slachtoffer van propaganda kan elke persoon zijn, niet alleen de “onwetende”. Op een gegeven moment schakelt er iets uit bij een persoon. bewustzijn , hij begint te leven “op de automatische piloot” en hij “slikt” de propaganda, en daarna hoeft hij alleen maar een beetje bijgevoed te worden.
De “kritisch ingestelde” deel van het publiek wordt automatisch de “vijand” van de “suckers”. Gemobiliseerden door de propaganda van “lochi”, zien ze dat er een publiek is dat het er helemaal niet mee eens is wat ze geloven, en nog meer, gezien de inherente groepsgedragingen van de mens bij de aanwezigheid van een externe vijand, verenigen ze zich en beginnen, a) zich te gedragen als een collectief met de bijbehorende interne altruïsme en zelfopoffering, b) zich agressief te gedragen en automatisch aan te nemen dat het “kritisch ingestelde” deel van het publiek hen persoonlijk kwaad toewenst, dat ze vijanden zijn en dat het beter is om hen te straffen, als het gewoon vernietigen is wat iemand om de een of andere reden verbiedt.
Rond elke “sucker” vormt zich een informatieve kap – mensen snijden al hun banden door met degenen wiens mening niet overeenkomt met de hunne, die blijkbaar de enige juiste is. Op hun beurt omringen ze zich met gelijkgestemden en creëren ze in hun hoofd de illusie dat de meeste normale mensen ook zo denken als zij. Uiteindelijk polariseert de samenleving. Mensen maken ruzie met familieleden, verbreken de banden met oude vrienden. De propagandist voert met succes de strategie “verdeel en heers” uit.
Bij dit alles zijn de “kritisch denkenden” niet gemobiliseerd; ieder van hen heeft zijn eigen mening over wat er gebeurt en zijn eigen niveau van moed. Ze hebben allemaal geen “beeld van de vijand” in hun hoofd en hebben minder motivaties voor collectief altruïsme en saamhorigheid. De “suckers” daarentegen zijn verenigd en gemobiliseerd. Als een “kritisch ingestelde” persoon twee keer nadenkt voordat hij, door zichzelf op te offeren, tegen het systeem ingaat en ervoor kiest om “zonder kaartje” te blijven, dan is de “sucker” heel goed bereid om in zijn eentje met zijn borst de openingen te sluiten voor een gemeenschappelijk doel. De propagandist hoeft nu alleen nog maar geleidelijk de agressie van de “suckers” te richten tegen bepaalde subgroepen van de rest van de bevolking, die “schadelijk” zijn voor de propagandist. Als er in de eerste fase van de mobilisatie van de “suckers” meer of minder reële beelden van de vijand nodig waren, wiens bestaan in strijd is met de levensstijl van de “sucker”, dan gaat de vooraf gefilterde menigte nu daarheen waar ik haar zeg.