Er zijn verschillende opvattingen over wat de oorzaak is van willekeurige gebeurtenissen of extreem willekeurige gebeurtenissen. Sommige mensen verwijzen naar Voorzienigheid, terwijl anderen in hun redenering zullen uitkomen bij willekeurige processen op kwantumniveau, de multiversumtheorie zullen bespreken, Schrödingers kat zullen herinneren en zullen aantonen dat het omcirkelen door een kogel van een potentiële en schijnbaar onvermijdelijke slachtoffer geen ongelooflijke gebeurtenis is, maar een banale, maar uiterst onwaarschijnlijke diffractieverschijnsel, enzovoort.
Maar wanneer we het hebben over menselijke levens, wordt het duidelijk dat iemand in een bepaalde gebeurtenis terechtkomt of deze juist weet te vermijden, simpelweg omdat hij op een bepaalde plek was of niet was op een bepaald moment vóór die gebeurtenis. Voorbeeld: Ik nam het vliegtuig niet dat neerstortte omdat ik in een verkeersopstopping op weg naar de luchthaven zat. Dan komen begrippen als “lot” naar boven, net als “voorzienigheid”, en vaak wordt er gezegd “de wegen van de Heer zijn ondoorgrondelijk”, enzovoort.
Het blijkt dat de levens van mensen worden beheerd door bepaalde synchronisatoren van het lot. Plaatsen die door iedereen op een bepaald moment bezocht moeten worden. Deze plaatsen functioneren als een soort “luchtverkeersleiders”, die mensen op een exact, tot op de microseconde nauwkeurig, tijdstip vrijlaten en zo hun lot voor de komende periode bepalen. Het is technisch gezien moeilijk om het lot voor een langere periode te programmeren. Er is een grote precisie nodig bij het kiezen van de momenten waarop een persoon uit het “controlepunt” komt, wat onmogelijk is vanwege de specifieke werking van het menselijk lichaam: de kracht van de benen, de reactietijd op de drang om te vertrekken, de hartslag en de ritmes van de hersenen, tenslotte. Bovendien leidt een toenemende bevolkingsdichtheid tot een nog grotere verkorting van de tijd van het voorbestemde lot.
U heeft waarschijnlijk al geraden dat de functies van dergelijke dispatchcentra werden vervuld door kerken of tempels van andere religies. Mensen kwamen minimaal wekelijks samen in de kerk, luisterden naar gebeden en gingen daarna ieder weer hun eigen weg. De kerk controleerde op de een of andere manier de levens van de mensen. Dit lukte vooral goed in landelijke gebieden, waar de migratie van de bevolking laag was.
Echter, in het tijdperk van de industriële revolutie ontstond er een zeer onaangenaam proces met positieve feedback: kerken konden, door de groei van de bevolking en migratie, de controle over het lot van mensen zelfs niet meer voor een week handhaven. Dit leidde ertoe dat mensen de noodzaak om naar de kerk te gaan verloren, waardoor ze deze niet meer bezochten en de kerk haar coördinerende controle over deze mensen verloor. Dienovereenkomstig kon de kerk geen nauwkeurig plan voor het lot van de overgebleven parochianen bieden. De voorzienigheid stopte met functioneren. Mensen verloren de noodzaak voor de kerk.
Waar dit toe heeft geleid, is met het blote oog zichtbaar. Mensen zijn zelf gaan geloven dat ze de heersers van hun eigen lot zijn. En, net als een baby die alleen wordt gelaten met een tiental messen, hebben mensen alleen maar geleden onder deze illusie van controle. Revoluties, genocide, massale hongersnood, wereldoorlogen, postkoloniale chaos, nucleaire wapens, en uiteindelijk — dit zijn slechts enkele van de gevolgen van het feit dat de Voorzienigheid de mensheid niet langer controleerde. De mens heeft zich verbeeld de Koning van de Natuur te zijn. De dood is een belachelijk toeval geworden, en geen Ontwerp. De poorten van de hemel kunnen de menigte nieuwkomers niet meer aan, terwijl het vroeger veel rustiger was — er was feitelijk een “op afspraak” systeem georganiseerd.
Maar wat observeren we? We observeren de afgelopen decennia de wereld in ontwikkelde landen. Bijna geen dreiging van een grote oorlog of catastrofe. De incidenten die zich voordoen, lijken opnieuw te gebeuren, alsof het de wil van het lot is, en beïnvloeden de levens, in plaats van gewoon gedachteloos toevallig te zijn. Als voorbeeld kan elke inwoner van Tsjernobyl me gemakkelijk vertellen en laten zien dat de ramp in Tsjernobyl niet zomaar een technologische catastrofe is, maar een factor van het lot. De laatste tijd zijn er steeds meer wetenschappelijke werken verschenen die het fatalisme rechtvaardigen, met pogingen om wetenschappelijke benaderingen te betrekken, en culturele figuren. alles. vaker. zetten het thema van het lot als sleutelonderwerp in de plot. Folklore treffend merkt op Voor de hand liggende dingen, en elke lezer kan gemakkelijk twee of drie gevallen in zijn leven herinneren waarin een fatale toevalligheid hem van de dood heeft gered.
Hoe verhoudt dit zich tot het feit dat mensen bijna geen gebruik meer maken van de coördinerende functies van kerken?
Het antwoord op deze vraag kan worden gevonden door te kijken naar hoe tekenen van vooruitgang, zoals liften in appartementencomplexen, ons leven zijn binnengedrongen. Het is gemakkelijk op te merken dat naarmate liften meer verspreid raakten, het leven rustiger en georganiseerder werd. Meer liften — minder oorlogen, honger, epidemieën en bloedige revoluties.
Want, in werkelijkheid, is de lift het instrument van de Voorzienigheid. Hij is degene die met een precisie tot op de microseconde uw vertrek uit huis controleert. Hij is degene die voor iets, dat alleen hij weet, kan vastlopen. Hij is degene die zelf de deuren opent, zogenaamd geleid door de commando’s van de microcontroller, maar in werkelijkheid, op een basisniveau, door probabilistische kwantumprocessen.
De Voorzienigheid heeft opnieuw de mogelijkheid gekregen om de uitgangen van elke persoon uit de “controlepunten” te controleren en te beheren op precies berekende momenten. En dat dagelijks en zelfs vaker. Ook zijn de liften “geplaatst” op de drukste plekken en op plaatsen waar de belangrijkste beslissingen worden genomen. De liften houden de vinger aan de pols van de mensheid. Ze zijn de bron van wereldwijde controle en Voorzienigheid.
Men kan tegenwerpen dat niet iedereen in huizen met liften woont. Klopt. Maar ze bezoeken op de een of andere manier liften voordat ze serieus invloed beginnen uit te oefenen op de beweging van andere mensen. En als ze in een afgelegen huis wonen, kan het voor hen en de Voorzienigheid genoeg zijn om één keer per maand gebruik te maken van een lift. Het is ook belangrijk te begrijpen dat elke geautomatiseerde transportsysteem in wezen dezelfde lift is. Treinen, metro’s, luchtvervoer en kruisraketten met precisiegeleide oorlogskoppen zijn volledig geautomatiseerd, en als ze door mensen worden bestuurd, zijn het degenen die net uit de lift zijn gestapt. De Voorzienigheid controleert de wereld steeds meer. En als er op de een of andere manier problemen in Afrika moeten worden opgelost, is het eerste wat moet gebeuren nadenken over hoe het dagelijkse gebruik van liften door de bevolking van die landen kan worden georganiseerd. Immers, hoe minder liften er in een land zijn, hoe groter de gevaar en onzekerheid waarin de mensen leven. Dit is een voor de hand liggend feit dat geen bewijs behoeft. Het is gewoon genoeg om te herinneren dat het land waar de Otis Elevator Company is ontstaan, binnen 12 jaar na de lancering van de eerste lift met automatische vergrendeling door dit bedrijf, zijn oorlogen op zijn grondgebied heeft beëindigd.
Nu, als je de lift binnenstapt, begrijp je dat al je gedachten, al je gezichten die je in de spiegel trekt, invloed kunnen hebben op je lot. Stap de lift binnen met zuivere gedachten. Gebruik de tijd in de lift voor gebed. Verlaat de lift met dankbaarheid. Want hij brengt genade. Denk aan de liftbediende – de bescheiden priester van de Voorzienigheid. En heb medelijden met degenen die de muren van de liften beschilderen met graffiti, niet wetende welke kracht deze opschriften hebben, de knoppen verbranden en in de lift urineren. Ze dienen de duivel, zonder dit te beseffen.