Mensen zeggen vaak, en zeggen oprecht, dat ze iets goed weten of dat ze goede ervaring hebben in iets. Hoe beoordelen ze hun kennis en ervaring? Heel eenvoudig. De beoordeling gaat, zoals altijd, op basis van de afgeleide. We zijn niet in staat om een toestand te meten. We meten de verandering van de toestand. We stoppen met het ruiken van een geur, zodra we ernaar snuffelen, als voorbeeld.
Met kennis of ervaring is het hetzelfde. De zelfevaluatie van een persoon gebeurt op basis van het feit dat hij gedurende lange tijd niets nieuws meer leert. Bijvoorbeeld, in het eerste jaar leerde hij veel, in het tweede jaar de helft van het vorige, daarna weer de helft… in het vierde jaar heeft de persoon praktisch geen nieuwe informatie meer. En hij begint te denken dat hij niets wezenlijk nieuws meer zal leren en gaat aannemen dat hij een expert op dit gebied is.
Heeft iedereen de val al gezien of moet ik het uitleggen? 🙂