—.Oh, kuis, kijk! Wat een mooie winkel is Walmart!
— En waarom is alles in orde bij hen?
— Oh, ik zie dat ze kaarten uitdelen aan hun klanten.
— Laten we het ook zo doen!
Maar dat levert helemaal niets op. Een kortingskaart met 1, 2 of 3 procent biedt de retailer niets. Een copy-paste van de externe verschijningsvorm van een loyaliteitsprogramma levert niet de voordelen op die dit loyaliteitsprogramma biedt. Ik heb bijvoorbeeld een kaart van de supermarkt Karavan. Al een paar jaar. Het is duidelijk te zien wanneer en wat ik koop. Het is echt duidelijk dat ik daar niet meer zo vaak kom als vroeger. En dat betekent dat ik binnenkort van deze supermarkt af zal stappen en misschien wel naar Megamarket of Silpo zal overstappen.
Maar niemand doet iets dat “klantanalytiek” wordt genoemd. En het zou mogelijk zijn om me iets aan te bieden, laten we zeggen, een eenvoudig cadeau, als ik deze week iets koop bij Karavan. En het gaat niet alleen om Karavan. Het gaat om al die kortingskaarten die zijn gemaakt voor het kar-go-cultuur, en niet om klantenbinding met iets anders dan een schamele korting op _al_ gedane aankopen. Oh ja, en ze sturen ook nog eens spam die totaal niet relevant is, wat de communicatie volledig verstoort. Ze zouden gericht de behoeften van consumenten kunnen herkennen en relevante spam kunnen sturen. Heb je een jaar geleden luiers gekocht? Hier is een aantrekkelijk aanbod voor een kinderfiets.
Maar blijkbaar zullen de marketingprofessional en de IT’er in ons land geen gezamenlijke kinderen hebben 🙁