| De hiërarchie speelt helemaal geen rol in het managen van mensen. De lokale Alpha hoeft niet de baas van het bedrijf te zijn. Sterker nog, het is waarschijnlijk dat hij dat niet is, omdat de bazen en ondergeschikten op hun plek worden gezet niet op basis van “wie een zilveren rug heeft”, maar op basis van geschiktheid, connecties, steekpenningen, geografische ligging, en meer. Als de Alpha toevallig wel de baas is, dan is het helemaal slecht gesteld.De herder hoeft niet met de schapen uit te vechten wie het sterkste voorhoofd heeft.
En in de al gevormde groep beginnen de kiemen van een kudde te groeien. Een goede manager zal de groepsdynamiek beheren en de groep niet “conserveren”. Heel vaak (ik ben hier niet volledig zeker van, want ik baseer me op mijn eigen ervaring) wordt de provocatie voor het opbouwen van een hiërarchie binnen de kudde veroorzaakt door een gebrek aan werk. Dat wil zeggen, mensen zijn aangenomen, taken zijn verdeeld, maar elke individuele persoon is niet meer dan 10% van de werktijd met werk bezig. Nu zullen we de computerspelletjes afschaffen en gaan we observeren hoe er uit de werkcollectief een gemeenschap ontstaat. De helft (als niet allemaal) zal met elkaar het bed delen (uit verveling en omdat je tijdens de lunch drie uur in plaats van een uur weg kunt), en tegelijkertijd, uit verveling, zal er ook een hiërarchie beginnen te ontstaan. Het zal plotseling belangrijk worden waar ieders bureau zich bevindt, vooral zal dit blijken bij een verhuizing of herindeling, er zullen wederzijdse invloeden tussen mensen ontstaan en je zult al bang zijn om een luiaard te ontslaan, omdat hij een lawine van vertrek kan veroorzaken, en er zullen onbegrijpelijke motieven voor gedrag ontstaan die de manager niet kan doorgronden. Het zou verkeerd zijn om te onderzoeken wie de witste rug heeft en deze spelletjes, expliciet of impliciet, te ondersteunen, terwijl je zelf stereotypische opvattingen over elk lid van het team ontwikkelt. Het meest interessante is dat als een nieuwe baas in zo’n “moerassig” team terechtkomt, het moeilijk is om met de bestaande relaties te vechten en in het begin niet nodig is. Je moet ze gebruiken voor je (bedrijf)doelen, maar je moet vermijden om een nieuwe organisatiestructuur te tekenen op basis van de aanwezige persoonlijkheden. En zowel vanuit het perspectief van “leidinggeven” is de hiërarchie ook niet van toepassing. Gedragsmodellen die voortkomen uit een kuddehiërarchie worden helemaal nooit door managers in de Europese cultuur toegepast, omdat ze simpelweg in hun kindertijd, toen hun karakter zich vormde, nooit zulke modellen hebben gezien. Mensen leven al lang niet meer in gemeenschappen en kuddes, en een klein kind heeft geen voorbeelden van correct gedrag van een leider om naar op te kijken. Het kan alleen maar veronderstellen hoe dat zou zijn, kijkend naar… папу. Текст для перевода: .. |