De wereld van Harry Potter, zoals beschreven door J.K. Rowling, toont heel goed het begrip van wetenschap en het wetenschappelijke proces bij de moderne burger. Magische kennis bevindt zich in speciale boeken. In de wereld bestaan magische artefacten. Maar nergens wordt het proces van het verwerven van deze kennis en het creëren van artefacten beschreven. Het lijkt erop dat de wereld van Harry Potter een soort post-apocalyps of middeleeuwen is, waarin de wetenschap is verdwenen, onderzoekers zijn uitgestorven en alle kennis bewaard blijft in oude bronnen en een vrij fragmentarisch karakter heeft.
De scholen voor tovenaars zijn niet in staat om de helden op een normale manier in de magie op te leiden. Het onderwijssysteem is verwarrend en inconsistent. In het verhaal is er niemand die boeken schrijft, artefacten creëert of magische technologieën tot leven brengt. Geen enkele leraar geeft uitleg over de bestudeerde fenomenen of technieken. Gewoon: “Dit is magie.” Zelfs de “nieuwigheid”, de Nimbus 2000-bezem, is een soort gegeven en er staat nergens beschreven wat precies, behalve in marketing slogans, het verschil is met de vorige en volgende versie.
Het wetenschappelijke proces staat simpelweg buiten de context van J.K. Rowling en daarom heeft ze er zelfs niet aan gedacht het te beschrijven. Voor haar, net als voor 99% van de bevolking, is de iPhone een gegeven of, in de terminologie van een sprookje, een magisch artefact. Alle “kennis” die 99% van de bevolking heeft, is fragmentarisch en vormt geen systeem, is beschikbaar uit leerboeken en is niet toepasbaar in het echte leven.
Misschien zijn het onbegrip van de rol van wetenschap en het geloof in de onmogelijkheid om nieuwe kennis zelfstandig te verwerven, een gevolg van de toegenomen infantiliteit van de samenleving. Waar overlevende kinderen vroeger volledig zelfstandig waren vanaf ongeveer 12 jaar, daarna vanaf 16 en later vanaf 18, worden kinderen nu opgevoed tot 25-30 jaar en zijn ze tot die leeftijd afhankelijk van hun ouders en niet in staat tot zelfstandig leven en het nemen van eigen beslissingen. Het gemiddelde niveau van infantiliteit in de samenleving neemt op de een of andere manier toe. Het ongeloof in zelfstandigheid wordt ook heel goed weerspiegeld in Harry Potter, waar het in de wereld van Harry Potter acceptabel is dat een hoed je faculteit kiest, een toverstok de tovenaar kiest en de beker de deelnemers aan het toernooi kiest.
De perceptie van de samenleving over wetenschap, als een proces van het verkrijgen van kennis uit eerder geschreven of gemaakte dingen, bedreigt het wetenschappelijke proces. Dit kan ons leiden naar een nieuw middeleeuwen, waar er geen wetenschap is, maar wel “tovenaars”.